ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ-ΜΟΣΧΑ ΠΡΟΣ ΑΓΚΥΡΑ-”ΣΥΓΝΩΜΗ,ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ”-ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Τρεις όροι “φωτιά”

Ταπεινωτικούς όρους θέτει η Μόσχα στην Άγκυρα για να υπάρξει εξομάλυνση των ρωσοτουρκικών σχέσεων που περιλαμβάνουν πληρωμή για το χαμένο Su-24, αποζημίωση στην οικογένεια του αδικοχαμένου πιλότου, επίσημη υποβολή συγγνώμης για το περιστατικό, τιμωρία των υπαίτιων και των ενόχων (εδώ προφανώς αναφέρουν τους πράκτορες Τουρκμένος που σκότωσαν αφού πρώτα βασάνισαν, τον Ρώσο πιλότο Όλεγκ Πεσκόφ), διαμέσου του πρεσβευτή της στην Άγκυρα Andrey Karlov.

Τους 3 όρους που θέτει η Μόσχα στην Αγκυρα για να ξεπερασθεί η ρωσο-τουρκική κρίση που προκάλεσε η κατάρριψη του μαχητικού SU-24 και ο θάνατος του πιλότου του από τουρκικά πυρά ενώ έπεφτε με αλεξίπτωτο, θέτει με συνέντευξη που παραχώρησε στη τουρκική εφημερίδα Cumhuriyet, ο Πρέσβης της Ρωσίας στην Άγκυρα, κ.Andrey Karlov.

Μιλώντας στην διπλωματική συντάκτρια της Cumhuriyet, κ. Duygu Guvenc απαρίθμησε τις κυρώσεις που εφαρμόζονται μέχρι στιγμής από πλευράς της Ρωσίας, αποκάλυψε το περιεχόμενο των φορτηγών που βομβάρδισε η ρωσική Αεροπορία στα σύνορα της Συρίας και για τα οποία η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, κατήγγειλε τον πυροβολισμό από Τούρκο του Ρώσου πιλότου του αεροσκάφους SU – 24 ενώ αυτός επιχειρούσε να προσγειωθεί με αλεξίπτωτο, ενώ απάντησε και για τις αιτιάσεις για τη φωτογραφία με το Ρώσο ναύτη ο οποίος κρατούσε φορητό πυραυλικό σύστημα σε Ρωσικό πολεμικό πλοίο όταν διέσχιζε το Βόσπορο.

Συγκεκριμένα είπε: Έθεσε τους όρους που είναι εκ των ουκ άνευ για εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την Τουρκία μετά την κατάρριψη του ρωσικού S-24. Ο πρώτος είναι η απολογία (σ.σ.συγνώμη) από την τουρκική πλευρά για την κατάρριψη του αεροσκάφους που οδήγησε στο θάνατο του Ρώσου πιλότου. Ο δεύτερος αφορά στον εντοπισμό και τιμωρία των υπαιτίων και ο τρίτος να καταβάλει η Τουρκία αποζημίωση για τη βλάβη που προξένησε στη Ρωσία εξαιτίας του συμβάντος Τους όρους αυτούς έθεσε ο Ρώσος πρέσβης στην Άγκυρα Αντρέι Καρλόφ. «Αν οι απαιτήσεις μας δεν ικανοποιηθούν οποιαδήποτε άλλη κίνηση δεν έχει νόημα», είπε ο Καρλόφ, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Τζουμχουριέτ. Ο Ρώσος πρέσβης Αντρέϊ Καρλόφ έθεσε το θέμα του δολοφόνου του Ρώσου πιλότου, τον οποίο η Μόσχα έχει “ταυτοποιήσει” και αναγνωρίσει. Είναι ο Αλπασλάν Τσελίκ. «Ο Τσελίκ είναι αυτός που σκότωσε τον πιλότο μας. Το έκανε μάλιστα μπροστά στην κάμερα και έκανε και δηλώσεις και έδειξε και το αλεξίπτωτο του πιλότου», είπε ο Καρλόφ και πρόσθεσε πως ο πατέρας του Τσελίκ ήταν δήμαρχος σε τουρκική πόλη. «Είναι εύκολο να αποκαλυφθεί ο επικεφαλής των ληστών που έκανε τη δήλωση για τον πιλότο μας, ο οποίος είναι Τούρκος και όχι Σύρος», κατέληξε. – Σε ερώτηση για τις κυρώσεις της Ρωσίας, επεσήμανε ότι «οι εργασίες τους στο ζήτημα των νέων κυρώσεων συνεχίζονται» και απαρίθμησε τις σημαντικότερες εξ αυτών, όπως το πάγωμα των εργασιών της Μεικτής Οικονομικής Επιτροπής, το πάγωμα 3 συμφωνιών στον οικονομικό τομέα, την ακύρωση των πτήσεων Charter, τo το πάγωμα των εισαγωγών λαχανικών, την δυσκολία της εμπορικής δράσης του τουρκικών εταιριών (..)

– Σε ερώτηση γιατί η Ρωσία βομβάρδισε στα σύνορα τα φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια ο Ρώσος Πρέσβης άφησε υπαινιγμούς για το περιεχόμενο του εν λόγω φορτίου, καθώς και για το ότι δεν είχαν τηρηθεί και οι σχετικές διαδικασίες για την δήλωση μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας. – Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, τέλος, η απάντηση σε ερώτηση για τη διέλευση πλοίων από τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας, υπενθύμισε ότι αυτή διέπεται από τη Συνθήκη του Μοντρέ και τον Κανονισμό του 1983.

Και είπε ότι σε ερώτηση που απηύθυνε στο ΥΠΕΞ όταν κλήθηκε να παραστεί, για το ποια άρθρα έχουν εν προκειμένω παραβιασθεί, δεν έλαβε απάντηση. Στην συνέχεια υπενθύμισε μια φωτογραφία με ισπανικό πολεμικό στην Κωνσταντινούπολη οι στρατιώτες του οποίου έφεραν όπλα με το έμβλημα του ΝΑΤΟ. «Ο Ισπανός Πρέσβης κλήθηκε πριν από εμένα ή θα κληθεί στη συνέχεια; Οι στρατιώτες αυτοί δεν χαιρετούν, προστατεύουν το πλοίο τους. Αυτή είναι διεθνής πρακτική. Τι πιο φυσικό να προστατεύουμε τα πολεμικά μας πλοία μετά την 24η Νοεμβρίου;» προσέθεσε.

Ο "πόλεμος της ταχύτητας": Γιατί ΗΠΑ-Βρετανία εφοδίασαν τους ισλαμιστές στην Συρία με Τοyota (vid)

ΓΚΑΦΑ ΤΩΝ ΗΠΑ: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ KAI EΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ CIA

Μετά τις πιέσεις της Ρωσίας, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν έρευνα για το πως οι ισλαμιστές στην Συρία έχουν προμηθευτεί χιλιάδες μοντέλα της Toyota. Το αποτέλεσμα της έρευνας έδειξε πως οι ΗΠΑ και Βρετανία εφοδίασαν τους ισλαμιστές με Toyota Ηilux, Tacoma, Station μέσω Τουρκίας και Ιορδανίας προκειμένου να τους δώσουν «ταχύτητα», «αντοχή» στον αντάρτικο ασύμμετρο πόλεμο καθώς και δυνατότητα μετατροπών.

Τα αυτοκίνητα αυτά αγοράστηκαν και δόθηκαν στους ισλαμιστές του FSA και από εκεί πέρασαν στα χέρια της Al-Nusra front με τελικό αποδέκτη το ISIS!

Τα ρωσικά μαχητικά που απογειώνονται από την αεροπορική βάση «Bassel al-Assad στη Hmimim στη Λαττάκεια χρειάζονται κατά μέρο όσο 10-15 λεπτά μέχρι να φτάσουν στους προκαθορισμένους στόχους στην κεντρική και ανατολική Συρία την ίδια στιγμή που οι ισλαμιστές του ISIS με τα 4×4 Toyota «pick-up» Hilux, Tacoma, Station, θα έχουν ήδη μετακινηθεί 3-6 χλμ από τις συντεταγμένες που παρέχει το Glonass στους ρώσους πιλότους για τις κατευθυνόμενες βόμβες!

Αυτό εξηγεί γιατί τα περισσότερα αεροπορικά πλήγματα των ρωσικών μαχητικών γίνονται σε στατικούς στόχους όπως αποθήκες πυρομαχικών και διοικητικά κέντρα, εργοστάσια παρασκευής βομβών.

Για το λόγο αυτό οι ρώσοι στρατηγοί πιστεύουν ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί χωρίες χερσαίες δυνάμεις και με μόνο το αεροπορικό όπλο αφού ο μύθος του που το συνόδευε με τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου έχει καταρρεύσει.

Παρόλ αυτά με την τωρινή στρατηγική και με την ενίσχυση του συριακού στρατού, έχουν ανακαταληφθεί αρκετά χλμ για πρώτη φορά από το 2013.

Ο συριακός Στρατός που επιχειρεί στην Ιντλίμπ πρόσφατα έλαβε 1.000 αντιαρματικά 9M133 Κοrnet από τη Ρωσία. Παρόλ’ αυτά το κύριο πρόβλημα παραμένει η «κινητικότητα» που προσφέρουν τα Toyota τα οποία έχουν τροποποιηθεί και προσαρμοστεί καταλλήλως προσφέροντας πλεονέκτημα στον ασύμμετρο αντάρτικο πόλεμο.

Oι ΗΠΑ εξέφρασαν ανησυχίες για την απόκτηση χιλιάδων Toyota στα χέρια των ισλαμιστών του ISIS στη Συρία. Επίσημα, αμερικανοί αξιωματούχοι μίλησαν στους αντιπροσώπους της Toyota απαιτώντας εξηγήσεις για τον μεγάλο αριθμό οχημάτων νέας παραγωγής που απέκτησαν οι ισλαμιστές.

Όπως έγινε γνωστό, τα νέα ιαπωνικά αυτοκίνητα της Toyota που έπεσαν στα χέρια των ισλαμιστών είχαν προηγουμένως αγοραστεί από την….αμερικανική κυβέρνηση μέσω του προγράμματος βοήθειας της συριακής «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης, του γνωστού FSA! Οι ΗΠΑ απαίτησαν εξηγήσεις από την Ιαπωνία και εκεί έμαθαν ότι χιλιάδες 4*4 Toyota Hilux πέρασαν μέσω του FSA στην Al-Nusra και από εκεί στο ISIS!

Xαρακτηριστικό είναι ότι οι ισλαμιστές της οργάνωσης Suqour Jabal έστειλαν ενισχύσεις στο Χαλέπι με 4*4 Toyota καθώς οι ισλαμιστές χάνουν και υποχωρούν στο μέτωπο από τον συριακό στρατό με τη συνδρομή της ρωσικής αεροπορίας.

Αν και οι πωλήσεις Toyota στους ισλαμιστές της Συρίας έγιναν πριν τρία χρόνια εντοπίστηκαν νεά μοντέλα της αυτοκινητοβιομηχανίας στα χέρια των ισλαμιστών που σημαίνει πως κάποιος συνεχίζει να τους τα προμηθεύει…

Το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησε έρευνα για την κατοχή χιλιάδων νέων Toyota από τους ισλαμιστές του ISIS. H έρευνα ξεκίνησε μετά την έναρξη των αεροπορικών επιδρομών της Ρωσίας στη Συρία και αφού υπήρχαν παγκόσμιες υποψείες ότι οι ΗΠΑ έιχαν διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στον εξοπλισμό, χρηματοδότηση  του ISIS σε Συρία και Ιράκ.

Το ABC News σε άρθρο με τίτλο » Αμερικανικοί αξιωματούχοι ρωτούν πως το ISIS έλαβε τόσα πολλά αυτοκίνητα Toyota» αναφέρει:

Αμερικανοί αξιωματούχοι της αντιτρομοκρατικής ρώτησαν την Toyota πως το ISIS κατάφερε να αποκτήσει τόσο μεγάλες ποσότητες Toyota «pick-up» και SUV που φαίνονται στα προπαγανδιστικά βίντεο του ISIS σε Συρία-Ιράκ και Λιβύη.

Η Toyota απάντησε ότι δεν γνωρίζει και πρόσθεσε ότι αντί το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών να ρωτά την ίδια θα έπρεπε να ρωτά το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών!

Μόλις τον προηγούμενο χρόνο, αναφέρθηκε ότι το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών έστελνε χιλιάδες αυτοκίνητα Toyota στη Συρία για τον FSA!

Το PRI (Public Radio International) ανέφερε σε άρθορ του το2014 «Αυτό το Toyota pickup  είναι στην κορυφή των αγορών για τον FSA και τους Ταλιμπάν»

Πρόσφατα το αμερικανικό ΥΠ.ΕΞ. έστειλε 43 αυτοκίνητα Toyota στους ισλαμιστές του FSA. Χιλιάδες Hilux ήταν στη λίστα αγορών του FSA. O Oubai Shahbander, ένας σύμβουλος της «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης της Συρίας με έδρα την Ουάσινγκτον λατρέυει το συγκεκριμένο μοντέλο!

«Συγκεκριμένος εξοπλισμός όπως τα Toyota Hilux ενισχύει τις χερσαίες δυνάμεις μας και πρόσθσε «Οι ΗΠΑ εφοδίασαν με τα συγκεκριμένα μοντέλα τον στρατό μας και μας έστελναν προμήθειες κατά τη διάρκεια των μαχών ενώ κάποια μετατράπηκαν σε «όπλα μάχης».

Η Βρετανική κυβέρνηση κατα γενική ομολογία εφοδιάσει με οχήματα τους ισλαμιστές στη Συρία όπως οχήματα 4*4, τέσσερα φορτηγά, έξι 4*4 SUV κτλ.

Το μυστήριο για το πως το ISIS διαθέτει χιλιάδες νέα Toyota φορτηγά λύθηκε. ΗΠΑ και Βρετανία έχουν παραδεχτεί ότι έχουν εφοδιάσει τους ισλαμιστές μέσω Τουρκίας, Ιορδανίας δείχνοντας την άμεση εμπλοκή της Δύσης.

Άρα γιατί οι ΗΠΑ διεξάγουν τώρα αυτή την έρευνα; Προφανώς γιατί ρωτώντας κανείς δεν θα τους υποπτευθεί ενώ είναι εμφανές πως επικρατεί χάος μεταξύ αμερικανικού ΥΠ.ΕΞ, Υπουργείου Δικαιοσύνης και CIA…Kανείς δεν γνώριζε τις επιχειρήσεις του άλλου.. Ασφαλώς τα φορτηγά φτάσανε σε μεγάλους αριθμούς και περιφερειακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Τουρκία τα προώθησαν σε Συρία και Ιράκ.
του Βασίλη Καπούλα

defencenet

ΝΑΤΟ: "Η Ρωσία να σταματήσει να βομβαρδίζει τους "μετριοπαθείς" ισλαμιστές – Τα μαχητικά της μπορεί να καταρριφθούν" (vid, φωτο)

3.000 ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΣΥΡΙΑ ΠΡΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑ ΚΑΙ 180 ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ – ΞΕΚΙΝΑ Η ΧΕΡΣΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΗ ΧΟΜΣ

To ΝΑΤΟ καλεί την Ρωσία να σταματήσει να βομβαρδίζει τους «μετριοπαθείς» ισλαμιστές και να μην παραβιάζει τον εναέριο χώρο της Τουρκίας ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τ.Κέρι, απείλησε ότι τα ρωσικά μαχητικά θα καταρριφθούν τη στιγμή που ρωσικές και συριακές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει τους ισλαμιστές σε Χομς και Ιντλίμπ με κονβόι δυνάμεων να κατευθύνονται προς ενίσχυση τους προκειμένου να ξεκινήσει η χερσαία επιχείρηση.

Ολα αυτά τη στιγμή που 3.000 ισλαμιστές διέφυγαν από την Συρία προς Ιορδανία και 180 σκοτώθηκαν σε Χομς, Παλμύρα και Deir Ezzor ενώ τα ρωσικά μαχητικά σε 15 εξόδους τους κατέστρεψαν είκοσι άρματα μάχης Τ-55, τρία συστήματα πολλαπών εκτοξευτών που είχαν πέσει στα χέρια των ισλαμιστών.

Συγκεκριμένα, τα μέλη του ΝΑΤΟ σε συνεδρίαση τους σχετικά με τις ρωσικές στρατιωτικές δράσεις της Ρωσίας στην Συρία και ειδικά για τους βομβαρδισμούς των ισλαμιστών σε Χάμα, Χομς Ιντλίμπ εξέφρασαν την βαθιά τους ανησυχία…

Ταυτόχρονα, κάλεσαν την Ρωσία να σταματήσει αμέσως τις επιθέσεις στον FSA και να επικεντρωθεί στον πόλεμο κατά του ISIS και να προωθήσει μια λύση  μέσω πολιτικής αλλαγής…

H ασφάλεια των μελών του ΝΑΤΟ είναι δεδομένη και οι σύμμαχoι δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στην Τουρκία. Καταδικάζουμε αυτές τις παραβιάσεις από τα ρωσικά μαχητικά και καλούμε τη Ρωσία να σταματήσει αμέσως και να διασφαλίσει ότι δεν θα ξαναεπαναληφθούν στο μέλλον.

Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τ.Κέρι, τόνισε ότι η εισβολή ρωσικών μαχητικών στον εναέριο χώρο μέλους του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή κλιμάκωση!

«Ανησυχούμε πολύ γιατί αυτό είναι ακριβώς το είδος των πραγμάτων για τα οποία η Τουρκία υπερασπίζεται τα δικαιώματα της και θα μπορούσαν (τα ρωσικά μαχητικά) να κατταρριφθούν» ανέφερε ο Κέρι από την Χιλή που βρίσκεται για μια διεθνή σύνοδο.

«Είναι ακριβώς αυτό για το οποίο προειδοποιήσαμε» είπε και είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μηχανισμός για να μην υπάρξει ανάφλεξη της κρίσης.

Τουλάχιστον 3.000 ισλαμιστές από τον ISIS και τις υπόλοιπες τρομοκρατικές ομάδες Jabhat Al-Nusra και Jaish al-Yarmouk διέφυγαν από την Συρία στην Ιορδανία υπό τους φόβους των σφοδρών ρωσικών αεροπορικών βομβαρδισμών και της ενίσχυσης του συριακού Στρατού σύμφωνα με το Ria Novosti.

160 ισλαμιστές σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια επίθεσης του συριακού Στρατού στην Deir Ezzor ενώ ακόμη 17 σκοτώθηκαν σε επιθέσεις στην Χομς και Παλμύρα.

Συριακά ελικόπτερα  πετούσαν φυλλάδια στους ισλαμιστές στην Χάμα με τα οποία τους καλούσαν να παραδωθούν και προειδοποιούσαν τους πολίτες ότι ξεκινά μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση.

Παρόμοια φυλλάδια έπεσαν και στη Rastan και Talbiseh περιοχές που ελέγχονται από το ISIS και την Jabhat al-Nusra.

Ο συριακός Στρατός, οι Εθνικές Αμυντικές Δυνάμεις (NDF)  ετοιμάζονται για μεγάλης κλίμακας χερσαία επιχείρηση στην Al-Houla και Al-Rastan Plains στη βόρεια Χομς ενώ τα ρωσικά μαχητικά βομβαρδίζουν εγκαταστάσεις των ισλαμιστών και της Αλ Κάιντα κοντά στα σύνορα με τη Χάμα.

Αν η επιχείρηση πετύχει τότε οι ισλαμιστές θα περικυκλωθούν στην περιοχή του Al-Wa’er στη Χομς.

Mην ψάχνετε άδικα για παρόμοια ανακοίνωση του ΝΑΤΟ για τις τουρκικές παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο…

https://embed.reembed.com/www.defencenet.gr/1TvvkO3vc2tm00asE90CQsPX

 pronews

ΝΥΧΤΑ ΘΡΙΛΕΡ! ΕΚΠΕΜΠΕΙ “SOS” O ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ: “ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ. ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΤΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟ!” – ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ 5ΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΕ “ΕΞΥΠΝΕΣ” ΒΟΜΒΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ! (ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Ο στρατός της Συρίας εκπέμπει “sos” στους κατοίκους να εκκενώσουν τις περιοχές Χομς,Σαλάμ και Χάμα, προκειμένου να λάβουν χώρα οι πρώτες χερσαίες επιχειρήσεις.
“Προσοχή, προσοχή, θα γίνει ειδική επιχείρηση του στρατού, για το δικό σας καλό εγκαταλείψτε την περιοχή και πηγαίνετε εκεί που υποδεικνύει ο Συριακός στρατός. Θα φιλοξενηθείτε και αν είναι απαραίτητο θα σας παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες”, φωνάζουν στους κατοίκους με τέσσερα τεράστια ηχεία πάνω σε ένα φορτηγό.

ΔΕΙΤΕ εικόνες και βίντεο τη στιγμή που φορτώνουν τα Su-34 με καθοδηγούμενες βόμβες KA B-500S-E glonass ενώ για πρώτη φορά θα δείτε ρωσικό ελικόπτερο Mi-25 να βομβαρδίζει στο Ιντλίμπ.
Σκοπός της ρωσικής επιχείρησης είναι να απελευθερώσουν την περιοχή που συνδέει τις δύο μεγάλες πόλεις Χάμα και Χόμς η οποία έχει καταληφτεί από τους ισλαμιστές εδώ και τρία χρόνια και να απελευθερώσουν χωριά και πόλεις.

Τότε το ISIS θα εκδιωχθεί προς την ανατολή, στο προπύργιο του τη Ράκα. Η Ρωσία θα παρέχει εναέρια υποστήριξη στον Συριακό στρατό η οποία μετά τον σφοδρό βομβαρδισμό θα λάβουν χώρα οι χερσαίες επιχειρήσεις. Θα είναι η μεγαλύτερη και ιστορική επιχείρηση των τελευταίων ετών.

“Έχουμε εξαιρετική συνεργασία με τους Ρώσους” λέει ο διοικητής του 147 Συντάγματος Bess Ahmd Mayrub. “Μας βοηθούν πραγματικά, τώρα βρισκόμαστε κοντά στο Rastan”. Εκεί υπάρχουν ισλαμιστές της Al-Nusra Front και LIH.

Ρωσικά μαχητικά βομβαρδίζουν και τότε στρατιώτες αναφωνούν: “Russo! Russiya!

Αν η επιχείρηση πετύχει, ο συριακός στρατός θα καταφέρει να αποκόψει τη βόρεια ομάδα των ισλαμιστών σε δύο μέρη, εγκαταλείποντας τους ισλαμιστές στη Παλμύρα χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού και επικοινωνίας.

Δείτε βίντεο από τη ρωσική βάση

Για όσους δεν το κατάλαβαν… η Τουρκία φτιάχνει πυρηνικά όπλα

Πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας (Bundesnachrichtendienst – BND) κατασκόπευε την Τουρκία. Η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν ήταν πάρα πολύ χαρούμενη. Ωστόσο, η BND έχει βάσιμους λόγους να παρακολουθεί προσεκτικά την Άγκυρα. Δεν είναι μόνο οι κρίσεις στο Ιράκ και τη Συρία, του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, της εμπορίας ανθρώπων και τις δραστηριότητες του ΡΚΚ, που κάνουν την Τουρκία νόμιμο στόχο για τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Εδώ και αρκετό καιρό, αυξάνονται οι ενδείξεις ότι η Άγκυρα προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Του Hans Rühle
ΠΗΓΗ: The National Interest

Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, οι συζητήσεις εντός της πυρηνικής κοινότητας σχετικά με τις αναδυόμενες πυρηνικές δυνάμεις επικεντρωνόταν στους «συνήθεις υπόπτους»: το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Τουρκία. Δεν αποτελεί έκπληξη, το ότι οι απόψεις αναφορικά με την πιθανότητα στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος διέφεραν. Στην περίπτωση του Ιράν, για παράδειγμα, τα στοιχεία εμφανίζονταν ισχυρά. Αντίθετα, η περίπτωση της Τουρκίας οικοδομήθηκε σε ασαφείς ενδείξεις.

Αυτός ο κατάλογος των πιθανών πυρηνικών υποψηφίων δεν έχει αλλάξει από τότε, αλλά η πιθανότητα ενός τουρκικού προγράμματος πυρηνικών όπλων έχει αυξηθεί δραματικά. Με απλά λόγια: η κοινότητα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών τώρα συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό ότι η Τουρκία εργάζεται τόσο για πυρηνικά πυραυλικά συστήματα και των μέσων εκτόξευσής τους (means of delivery). Το Ιράν είναι το μοντέλο για να μιμηθούν. Κατά συνέπεια, η Τουρκία έχει ξεκινήσει ένα μεγάλης κλίμακας «πολιτικό» πυρηνικό πρόγραμμα που δικαιολογείται από τις επείγουσες ενεργειακές ανάγκες της χώρας.

Το 2011, η Τουρκία συνήψε σύμβαση 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη ρωσική εταιρεία Rosatom για ένα μεγάλο σύμπλεγμα πυρηνικών αντιδραστήρων. Δύο χρόνια αργότερα, μια παρόμοια συμφωνία υπογράφτηκε με μια ιαπωνική-γαλλική κοινοπραξία, αυτή τη φορά αξίας άνω των 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο πρόεδρος Ερντογάν στο μεταξύ ανακοίνωσε επίσης ακόμη ένα εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας, που θα κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου εγχώρια.

Μέχρι στιγμής, όλα καλά, θα μπορούσε να πει κανείς. Σε τελική ανάλυση, η πυρηνική ενέργεια φαίνεται να είναι μια λογική επιλογή για την τουλάχιστον εν μέρει κάλυψη της τουρκικής ζήτησης για οικονομικά προσιτή ενέργεια. Ωστόσο, μια διεξοδική ανάλυση των συμβάσεων, αποκαλύπτει ότι τα έργα αυτά δεν είναι μόνο για τη βελτίωση του ενεργειακού εφοδιασμού της Τουρκίας. Η Τουρκία έχει επίσης ανοίξει συνειδητά την πόρτα στην πυρηνική στρατιωτική επιλογή.

Προτάσεις για την κατασκευή ενός αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος συνήθως δεν αποτελούνται μόνο από μια δέσμευση για την κατασκευή της μονάδας σύμφωνα με συμφωνημένες προδιαγραφές και χρονοδιαγράμματα, αλλά και δεσμεύσεις για τη λειτουργία του συμπλέγματος για εξήντα χρόνια, για να παρέχει την απαιτούμενη ποσότητα ουρανίου χαμηλού εμπλουτισμού και να παραλαμβάνουν τις χρησιμοποιημένες ράβδων καυσίμου. Οι προσφορές αυτές προβλήθηκαν τόσο από Rosatom και η ιαπωνική-γαλλική κοινοπραξία. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, η Τουρκία επέμεινε ώστε η συμφωνία να μην συμπεριλαμβάνει την παροχή ουρανίου, ούτε την επιστροφή των χρησιμοποιημένων ράβδων καυσίμου. Η Άγκυρα ήθελε να ασχοληθεί με αυτό το θέμα ξεχωριστά σε μεταγενέστερο στάδιο.

Η Τουρκία ποτέ δεν έδωσε εξήγηση για την απόφαση αυτή. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την πρόθεση πίσω από αυτούς τους ασυνήθιστους ελιγμούς. Η Τουρκία θέλει να διατηρήσει τη δυνατότητα να λειτουργήσει τους αντιδραστήρες με το δικό της ουράνιο χαμηλού εμπλουτισμού και να επανεπεξεργάζεται μόνη της τις ράβδους καυσίμου. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει, ότι η Τουρκία προτίθεται να εμπλουτίσει ουράνιο, τουλάχιστον σε ένα χαμηλό επίπεδο.

Και υπάρχουν περισσότερα. Η επιλογή για την παροχή ουράνιο χαμηλού βαθμού εμπλουτισμού στους οκτώ συμπεφωνημένους αντιδραστήρες – η Τουρκία σχεδιάζει είκοσι τρία έργα στο σύνολο – δείχνει την έκταση των προσπαθειών εμπλουτισμού που η Τουρκία έχει οραματιστεί. Το μονοπάτι που θέλει την Τουρκία να λάβει είναι σαφές: να ακολουθήσει τα βήματα του Ιράν. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Rouhani, το Ιράν θέλει να κατασκευάσει δεκαέξι αντιδραστήρες μέχρι το 2030, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα τροφοδοτούνται από εγχώρια εμπλουτισμένο ουράνιο, αν και ένα μεγάλο μέρος αυτού του ουρανίου χαμηλού βαθμού εμπλουτισμού, προορίζεται για υψηλό εμπλουτισμό και συνεπώς για την παραγωγή πυρηνικού καυσίμου για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Φυσικά, η Τουρκία αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε πρόθεση για τον εμπλουτισμό ουρανίου. Ωστόσο, η Τουρκία έχει δηλώσει πολλές φορές ότι θα επιμένει σταθερά για τα “δικαιώματα” που απορρέουν από τη Συνθήκη περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων (NPT), και ότι θεωρεί τον εμπλουτισμό για ειρηνική χρήση ως απολύτως νόμιμο. Το ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει την απόρριψη της τροφοδοσίας από το εξωτερικό ουρανίου χαμηλού βαθμού εμπλουτισμού, ενώ δεν ομολογεί εθνικό συμφέρον στον εμπλουτισμό, καταδεικνύεται από τη δήλωση που έκανε ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, τον Ιανουάριο του 2014.

Ο Γιλντίζ υποστήριξε, ότι η άρνηση να ρυθμιστεί συμβατικά η προμήθεια ουρανίου με τις προαναφερόμενες εταιρείες, οφειλόταν στην επιθυμία της Τουρκίας να αντιληφθεί τον πλήρη κύκλο του πυρηνικού καυσίμου. Δεν είναι μόνο αδύναμη [μη πειστική] η εξήγηση του Γιλντίζ, η διακηρυκτική πυρηνική πολιτική της Τουρκίας, επίσης δείχνει να ακολουθεί τον δρόμο που ακολούθησε το Ιράν. Ομολογείς μονάχα ό,τι υπό το φως των αποδεικτικών στοιχείων δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί.

Τα κίνητρα της Τουρκίας για την απόρριψη της προσφοράς συνεχούς τροφοδοσίας ουρανίου από τους Ρώσους και τους Γαλλο-Ιάπωνες επιχειρηματικούς της συνεργάτες, μπορεί να φαίνεται αμφιλεγόμενη, η απόρριψη του να επιστρέφει τις χρησιμοποιημένες ράβδους καυσίμου στις προμηθεύτριες χώρες, είναι εντελώς καταστροφικό, καθώς επιτρέπει ένα και μόνο συμπέρασμα: Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να παράγει πλουτώνιο για την κατασκευή όπλων.

Ενώ η επανεπεξεργασία θα επιτρέπει την εκ νέου αξιοποίηση του χρησιμοποιημένου ουρανίου, μια τέτοια επιλογή είναι απλά και μόνο θεωρητική, καθώς ράβδοι καυσίμου που έχουν παραχθεί από την εκ νέου επεξεργασία του υλικού είναι πολύ πιο ακριβές από ό,τι εκείνες που γίνονται από «νέο» ουράνιο. Είναι για αυτό τον λόγο, ότι η επανεπεξεργασία του αναλωμένου ουρανίου σπάνια διεξάγεται πια.

Με την απόρριψη του να επιστρέψει τις χρησιμοποιημένες ράβδους καυσίμου, η Τουρκία έχει αρχίσει την πορεία προς την [πυρηνική] βόμβα. Το σύνηθες αντεπιχείρημα, σύμφωνα με την οποία ο διαχωρισμός του «βρώμικου» πλουτωνίου θα απαιτούσε ένα εξελιγμένο εργοστάσιο επανεπεξεργασίας που επί του παρόντος δεν υπάρχει στην Τουρκία, παραμένει μη πειστικό. Μελέτες έχουν, δείξει ότι μια τέτοια εγκατάσταση μπορεί να κατασκευαστεί μέσα σε μισό χρόνο και θα έχει το μέγεθος ενός κανονικού κτιρίου γραφείων. Επιπλέον, η διαδεδομένη πεποίθηση ότι, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα πυρηνικό όπλο, απαιτείται πλουτώνιο για στρατιωτική χρήση με το επίπεδο μη καθαρότητας το πολύ 7%, είναι πολύ παρωχημένες.

Ήδη από το 1945, στρατηγός Groves, επικεφαλής του «Σχεδίου Μανχάταν», σημείωσε ότι λόγω της έλλειψης καθαρού πλουτωνίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες σύντομα θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει υλικά με το επίπεδο μη καθαρότητας να ανέρχεται μέχρι 20%. Το 1962, οι Ηνωμένες Πολιτείες πυροδότησαν μια βόμβα πλουτωνίου στη Νεβάδα, η οποία είχε επίπεδο μη καθαρότητας 23 %. Τέλος, αν οι ράβδοι καυσίμου ενός αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος δεν παραμένουν στο εσωτερικό του αντιδραστήρα για αρκετά χρόνια, το οποίο αποτελεί την οικονομικά βιώσιμη επιλογή, αλλά αφαιρούνται μετά από μόλις έξι έως δώδεκα μήνες, κανείς καταλήγει με πλουτώνιο κατάλληλο για στρατιωτική χρήση.

Ο ιρανικός αντιδραστήρας Μπουσέρ προσφέρει ένα εύγλωττο παράδειγμα. Εάν ο αντιδραστήρας σταματούσε τη λειτουργία του μετά από οκτώ μήνες και οι ράβδοι καυσίμου αφαιρούνταν, το Ιράν θα είχε στην κατοχή του 150 κιλά πλουτωνίου με το επίπεδο μη καθαρότητας μόλις 10%, το αντίστοιχο 25 βομβών της κατηγορίας που χρησιμοποιήθηκε στο Ναγκασάκι. Εν ολίγοις, η μετατροπή του πλουτωνίου για στρατιωτική χρήση, έχει πολλές όψεις.

Η υπόθεση ότι η Τουρκία σκοπεύει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, υποστηρίζεται επίσης από τις δραστηριότητες της χώρας να δημιουργήσει ολόκληρο το κύκλο πυρηνικού καυσίμου. Όπως έχει αποκαλυφθεί από μια καλά δικτυωμένη πηγή πληροφοριών, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν, ότι ήδη από τον Μάιο του 2010, ο πρωθυπουργός Ερντογάν είχε ζητήσει να αρχίσει κρυφά την προετοιμασία για την κατασκευή χώρων εμπλουτισμού ουρανίου. Συμφώνως προς αυτό, η Τουρκία έχει αρχίσει να παράγει «κίτρινο κέικ» (Yellowcake), ένα χημικώς συμπιεσμένο μετάλλευμα ουρανίου.

Το «κίτρινου κέικ» μετατρέπεται σε αέριο, το οποίο στη συνέχεια εμπλουτίζεται μέσα σε φυγοκεντρητές. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει δημοσίως γνωστό για ένα εργοστάσιο μετατροπής στην Τουρκία, αλλά σύμφωνα με την BND, η Τουρκία έχει ήδη στην κατοχή της εμπλουτισμένο ουράνιο που προέρχεται από μια πρώην σοβιετική δημοκρατία και μεταφέρθηκε λαθραία μέσω Κοσσυφοπεδίου και Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με τη βοήθεια της Μαφίας. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν η Τουρκία έχει ήδη συσκευές φυγοκέντρησης για τον εμπλουτισμό ουρανίου. Σε τελική ανάλυση, η Τουρκία συμμετείχε στις δραστηριότητες του Πακιστανού πυρηνικού λαθρέμπορου, Abdul Qadeer Khan, ο οποίος μεταξύ των ετών 1987 και 2002, πούλησε χιλιάδες συσκευές φυγοκέντρησης στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Λιβύη. Τα ηλεκτρονικά συστήματα αυτών των φυγοκεντρητών προήλθαν από την Τουρκία. Ο Khan είχε ακόμη μελετήσει το ενδεχόμενο να μεταφέρει το σύνολο της παράνομης παραγωγικής του δυνατότητας σε φυγοκεντριστές, στην Τουρκία.

Το 1998, ο τότε πρωθυπουργός του Πακιστάν, Ναουάζ Σαρίφ [σ.σ. DP: είναι και σήμερα…] προσέφερε στην Τουρκία μια «πυρηνική συνεργασία» στον τομέα της πυρηνικής έρευνας. Επιπλέον, εξακολουθεί να υπάρχει μια οργανικός συνεταιρισμός μεταξύ των δύο χωρών που χρονολογείται από την εποχή της στήριξης της Τουρκίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν. Εκείνη την εποχή, πολλά από τα εξαρτήματα που το Πακιστάν δεν μπορούσε να αποκτήσει ανοιχτά, απεστάλησαν μέσω της Τουρκίας στο Πακιστάν. Με αυτό το σκηνικό, δεν αποτελεί έκπληξη, όταν μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν, ότι μέχρι σήμερα εξακολουθεί μια δυναμική επιστημονική ανταλλαγή μεταξύ των δύο χωρών.

Το ερώτημα του κατά πόσον η Τουρκία έχει ήδη φυγοκεντρικές συσκευές και από πού μπορεί να προέρχονται, μπορεί πιθανώς να απαντηθεί και χωρίς την προσφυγή σε αποκαλύψεις υπηρεσιών πληροφοριών. Ταυτόχρονα, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση ενός από τα τελευταία αινίγματα της ιστορίας της διάδοσης των πυρηνικών όπλων: Την αναζήτηση για τον «τέταρτο πελάτη» της AQ Khan. Στα μέσα του 2003, φορτίο τμημάτων φυγοκέντρησης και εργαλεία που προορίζονται για τη Λιβύη «εξαφανίστηκαν» κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού από τη Μαλαισία μέσω Ντουμπάι, στην Τρίπολη.

Είχαν παραγγελθεί -και πιθανότατα εξοφληθεί- από τον πρόεδρο Καντάφι ως μέρος μιας μεγάλης συμφωνίας για 10.000 συσκευές φυγοκέντρησης, με σκοπό να μετατρέψει τη Λιβύη σε πυρηνική δύναμη. Ο αποστολέας του φορτίου ήταν ο A.Q. Khan, ο οποίος είχε διατάξει μια εταιρεία στη Μαλαισία να αγοράσει τα εξαρτήματα από όλο τον κόσμο και να τα στείλει στη Λιβύη.

Παρά το γεγονός ότι ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (IAEA) προσπάθησε για χρόνια να διαλευκάνει την υπόθεση, το τι συνέβη σε αυτή την αποστολή δεν θα μπορούσε να μην διαπιστωθεί ποτέ. Ακόμα, ο IAEA δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει απλώς την υπόθεση αυτή, δεδομένου ότι η εξαφάνιση αυτής της αποστολής θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: εκτός από τους τρεις γνωστούς πελάτες του AQ Khan, πρέπει να υπήρχε ακόμη ένας. Ως εκ τούτου, πολλοί ειδικοί αναφέρονται σε έναν μυστηριώδη «τέταρτο πελάτη».

Το αίνιγμα για τον «τέταρτο πελάτη», ο οποίος φαίνεται να λειτουργεί σε ένα πυρηνικό πρόγραμμα με άκρα μυστικότητα, δεν έχει επιλυθεί, παρά το γεγονός ότι η επίλυση μοιάζει να γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Αν συγκρίνει κανείς τον όγκο της παραγωγής του Πακιστάν με την παραγωγή που ο Khan πουλούσε στους τρεις πελάτες του, πέρα από τις εθνικές ανάγκες του Πακιστάν, βρίσκει κανείς σημαντικές διαφορές.

Με άλλα λόγια, ο «τέταρτος πελάτης» έχει λάβει πολύ περισσότερο από ό,τι Khan αρχικά προόριζε για τη Λιβύη. Ο Khan, ωστόσο, παραμένει σιωπηλός. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, σύμφωνα με υπηρεσίες πληροφοριών, η Τουρκία έχει στην κατοχή της ένα σημαντικό αριθμό των φυγοκεντρητών άγνωστης προέλευσης, και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Χαν, λίγο πριν τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό, είχε ταξιδέψει στην Τουρκία, το συμπέρασμα ότι η Τουρκία είναι ο τέταρτη πελάτης, δεν φαίνεται παρατραβηγμένο.

Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Ο Khan όχι μόνο παρέδιδε φυγοκεντριστές στους πελάτες του, αλλά και σχεδιαγράμματα για τον σχεδιασμό πυρηνικών όπλων. Η CIA αποκάλυψε τέτοια σχέδια στη Λιβύη το 2003, που φυλάσσονταν σε ένα υπουργείο σε πλαστική σακούλα. Και κατά τη διάρκεια της διερεύνησης των πυρηνικών δραστηριοτήτων του Σαντάμ Χουσεΐν, ο IAEA βρήκε έγγραφο μίας σελίδας το 1998, που αποδείχθηκε να είναι μια ολοκληρωμένη προσφορά του Khan για να μετατρέψει το Ιράκ σε πυρηνική δύναμη εντός τριών ετών, έναντι τιμής 150 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η προσφορά ρητά αναφέρεται στην παροχή στο Ιράκ όλων των απαραίτητων εξαρτημάτων με όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα και σχεδιαγράμματα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Αν η Τουρκία ήταν όντως ο «τέταρτος πελάτης» του πακιστανικού πυρηνικού δικτύου λαθρεμπορίας, πρέπει κανείς να υποθέσει ότι η χώρα έχει πλέον στην κατοχή της όλα τα έγγραφα που είναι απαραίτητα για να φτιάξει μια πυρηνική βόμβα. Ακόμα κι αν η Τουρκία δεν ήταν ο τέταρτος πελάτης, πρέπει κανείς να υποθέσει ότι, δεδομένης της μακράς συνεργασίας για την παραγωγή φυγοκεντριστών, ο Khan συμβούλευσε τον προτιμώμενο συνεργάτη του, όχι μόνο για το πώς να χρησιμοποιεί συσκευές φυγοκέντρησης, αλλά και στη διαδικασία μετατροπής για χρήση για στρατιωτικούς σκοπούς (weaponization).

Δεδομένων των ασαφειών γύρω από το επίπεδο της πυρηνικής τεχνογνωσίας των Τούρκων επιστημόνων, παραμένει δύσκολο να προσφερθούν σαφή στοιχεία αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση των πυρηνικών δραστηριοτήτων της Τουρκίας. Αυτό που φαίνεται ανησυχητικό, ωστόσο, είναι δηλώσεις από κύκλους των μυστικών υπηρεσιών σχετικά με ένα προχωρημένο πυρηνικό πρόγραμμα. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου ενημέρωσε τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου στις 15 Μαρτίου 2010, ότι η Τουρκία θα μπορούσε να γίνει πυρηνική δύναμη όποτε το αποφάσιζε.

Άλλη ένα έμμεσο αποδεικτικό στοιχείο για την ύπαρξη τουρκικού προγράμματος πυρηνικών όπλων είναι το πυραυλικό πρόγραμμα της Άγκυρας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Τουρκία φαινόταν ικανοποιημένη με την ανάπτυξη πυραύλων μικρού βεληνεκούς, με εμβέλεια έως και 150 χιλιομέτρων. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, διάφορες δημόσιες δηλώσεις υποδεικνύουν αλλαγή πορείας. Πολύ δημοσιότητα δόθηκε σε μια δήλωση του Δεκεμβρίου 2011 από τον πρόεδρο Ερντογάν, ιδίως το αίτημά του προς την τουρκική αμυντική βιομηχανία να αναπτύξει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Ενώ τα τουρκικά ΜΜΕ ερμήνευσαν τη δήλωση του Ερντογάν ως έκκληση ανάπτυξης διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, δεν ήταν σαφές αν ο πρόεδρος πραγματικά σκεπτόταν με αυτούς τους όρους. Ωστόσο, δύο μήνες αργότερα, η Τουρκία φαίνεται να έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς με βεληνεκές 2500 χιλιομέτρων. Το 2012, η Τουρκία δοκίμασε έναν πύραυλο με βεληνεκές 1.500 χιλιομέτρων και έγινε επίσης γνωστό ότι ο πύραυλος με βεληνεκές 2500 χιλιομέτρων θα καταστεί επιχειρησιακός μέχρι το 2015.

Ακόμα και αν η Τουρκία δεν θα είναι σε θέση να τηρήσει αυτές τις προθεσμίες, η πρόθεσή του να αναπτύξει πυραύλους μέσου βεληνεκούς είναι σαφής. Αυτό θέτει το ερώτημα ως προς τη στρατηγική λογική των όπλων αυτών. Η απάντηση είναι αρκετά απλή: Πύραυλοι μέσου βεληνεκούς έχουν νόημα μόνο αν μεταφέρουν πυρηνικό φορτίο. Έτσι, η ανάπτυξη εκ μέρους της Τουρκίας πυραύλων μέσου ή μεγάλου βεληνεκούς, μπορεί να εξηγηθεί μόνο στο πλαίσιο ενός προγράμματος πυρηνικών όπλων. Με λίγα λόγια, η επιθυμία της Τουρκίας να κατασκευάσει πυραύλους μεγαλυτέρου βεληνεκούς, είναι ισχυρή απόδειξη για την ύπαρξη πυρηνικού προγράμματος.

Αλλά ποιες είναι οι απόψεις της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας για το θέμα αυτό; Δεν υπάρχουν βέβαια δημόσιες δηλώσεις που να επιχειρηματολογούν υπέρ ενός εθνικού στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος. Ωστόσο, ορισμένες δηλώσεις μπορούν να ερμηνευθούν ως στοχευμένες δηλώσεις προθέσεων. Τον Αύγουστο του 2011, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Ναμίκ Ταν, δήλωσε: «Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι το Ιράν αποκτά πυρηνικά όπλα». Η θέση αυτή έγινε πιο συγκεκριμένη, δύο χρόνια αργότερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ. Σε μια συνέντευξη στην επιθεώρηση «Foreign Affairs», ο Γκιουλ είπε ότι «η Τουρκία δεν θα επιτρέψει ότι μια γειτονική χώρα έχει όπλα που η ίδια δεν έχει».

Δεδομένου ότι θα πρέπει να είναι σαφές τώρα στους Τούρκους πολιτικούς, ότι το Ιράν, ανεξάρτητα από τη συμφωνία με το P5 +1, θα συνεχίσει να προωθεί ένα πυρηνικό πρόγραμμα, δεν έχει νόημα πια να εξαρτά το δικό του. Εγχώρια εμπόδια εμφανίζονται αμελητέα: Σε μια δημοσκόπηση του 2012, το 54% των 1.500 ανθρώπων που ρωτήθηκαν ήταν υπέρ των τουρκικών πυρηνικών, αν το Ιράν πυρηνικοποιηθεί.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις εξελίξεις, καθίσταται σαφές για ποιον λόγο η Τουρκία είναι ένας νόμιμος στόχος για τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Ένας σύμμαχος στο ΝΑΤΟ που δείχνει να οραματίζονται όλο και περισσότερο τον ρόλο του ως ένας εξοπλισμένος με πυρηνικά περιφερειακός ισχυρός «παίκτης», είναι μια εξέλιξη τεράστιας σημασίας, που η Γερμανία δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει.

Λαμβάνοντας υπόψη το όραμα του Ερντογάν για μια Τουρκία με αυτοπεποίθηση, διεκδικητική και δυνητικά ανεξάρτητη περιφερειακή ηγετική δύναμη στη Μέση Ανατολή και δεδομένης της ύπαρξης μιας δεδομένης (Ισραήλ) και μιας αναδυόμενης πυρηνική δύναμης (Ιράν), η Τουρκία δεν έχει καμία πραγματική εναλλακτική λύση, από το να αποκτήσει επίσης πυρηνικά όπλα. Αν η Τουρκία δεν επιλέξει την πυρηνικοποίηση πυρηνικά όπλα, θα παραμείνει δεύτερης κατηγορίας δύναμη, μια θέση την οποία ο Ερντογάν δεν μπορεί και δεν προτίθεται να δεχθεί.

Πύρινη ομιλία Β.Πούτιν: "Θα "καθαρίσουμε" τη Συρία από τους αδίστακτους τρομοκράτες του Ομπάμα – Επιχείρηση διάσωσης των χριστιανών στη Μ.Ανατολή" (vid, φωτό)

«ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ» ΕΙΠΕ Ο Β.ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΕ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

Με πύρινη ομιλία του στους ανώτερους αξιωματικούς ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, αποκάλυψε ουσιαστικά το εύρος της ρωσικής στρατιωτικής εμπλοκής στη Μέση Ανατολή λέγοντας πως σκοπός της Ρωσίας είναι «επιχείρηση διάσωσης» των Χριστιανών σε Συρία-Ιράκ από τους αδίστακτους τρομοκράτες του Μ.Ομπάμα!

Ταυτόχρονα, άσκησε δριμεία κριτική στην Αμερικανική πολιτική της Μέσης Ανατολής για τις καταστροφικές συνέπειες και για πρώτη φορά κατονόμασε την Σαουδική Αραβία ως σύμμαχο της Ουάσινγκτον που έχει ορκιστεί να «καθαρίσει» την Συρία και το Ιράκ από Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές μειονότητες!

«Στο Λίβανο, Συρία και Ιράκ σχεδόν δύο εκατομμύρια Χριστιανοί και πέντε εκατομμύρια Χριστιανών σε όλη τη Μέση Ανατολή βρίσκονται σε διωγμό. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, ο Λευκός Οίκος είναι πρόθυμος να σπείρει το χάος στην πλούσια από πετρέλαιο περιοχή υποστηρίζοντας τις φανατικές ισλαμιστικές οργανώσεις όπως LIH και Al-Nusra Front», είπε ο Ρώσος Πρόεδρος.

«Το ηθικό καθήκον της Ρωσίας είναι να αλλάξει αυτό το τρομερό status quo στη Μέση Ανατολή είπε ο Β.Πούτιν και κάλεσε τους Ρώσους ανώτατους αξιωματικούς να προετοιμαστούν για «επιχείρηση διάσωσης» και με τη βοήθεια του Θεού να «καθαρίσουν» την Συρία από τους αδίστακτους τρομοκράτες του Μ.Ομπάμα!

Για τις καθημερινές κατηγορίες των ΗΠΑ, ότι η Μόσχα επιταχύνει και ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία στη Συρία, αμερικανοί εμφάνισαν δορυφορικές εικόνες και αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών σχετικά με την κατασκευή αρκετών διαδρόμων προσγείωσης σε όλη τη Συρία ώστε να απογειώνονται και να προσγειώνονται τα γιγάντια An-225 «Mriya» τα οποία μεταφέρουν άρματα μάχης, βαρύ οπλισμό, επιθετικά όπλα και προσωπικό των ρωσικών ειδικών δυνάμεων για την καταπολέμηση των ριζοσπαστικών τρομοκρατικών ομάδων!

Yπενθυμίζουμε ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει δώσει εντολή να χτιστεί το υψηλότερο άγαλμα του Ιησού στον κόσμο στο Βλαδιβοστόκ ως σύμβολο της αναγέννησης της ρωσικής Άπω Ανατολής και του Χριστιανισμού παγκοσμίως!

Το άγαλμα του Ιησού θα είναι ψηλότερο από αυτό του Ρίο ντε Τζανέιρο και του αγάλματος της Λισαβόνας. Προορίζεται δε ως σύμβολο της αναγέννησης της ρωσικής Άπω Ανατολής και της αναγέννησης του Χριστιανισμού παγκοσμίως όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει (δείτε σχετικά εδώ)

Στο Βλαδιβοστόκ, το μνημείο θα αποτελείται από δύο μέρη: το ίδιο το άγαλμα και το καθεδρικό ναό προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Ο εκπρόσωπος του Λευκό Οίκου άσκησε κριτική την Τρίτη στις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία κατηγορώντας τη Μόσχα ότι προσπαθεί να δημιουργήσει μια κεντρική στρατιωτική βάση νότια της Λαττάκειας, προπύργιου του προέδρου Μ.Άσαντ.

Ταυτόχρονα σήμερα ο Ρώσος Πρόεδρος Β.Πούτιν επισκέπτεται το πεδίο βολή Donguz στην περιοχή Orenburg στην κεντρική Ρωσία για να επιθεωρήσει την στρατηγική διοίκηση και το προσωπικό της άσκησης»Center-2015″..Η άσκηση αυτή σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ αποτελεί την πρόβα τζενεράλε της μεγάλης στρατιωτικής εμπλοκής της Ρωσίας στη Συρία.

Helicopters participating in the Center-2015 military exercises

A Mi-8 helicopter firing free flight rockets during the Center-2015 military drills

Prior to the Center-2015, the servicemen of the Central Military District carried out exercises on organizing comprehensive support

The drills involve military command structures and troops of the Central Military District, the Caspian Flotilla, the Airborne Forces, long-distance, and military transport aviation, as well as the control bodies and units of the Interior Ministry, Emergency Situations Ministry, Federal Security Service, Federal Protective Service and the Federal Drug Control Service of Russia, the task force and units of the armed Forces of the Republic of Kazakhstan that are part of the CSTO collective rapid reaction force

 Landing troops members in a helicopter during the Center-2015 military drills

Various phases of the drills will take place at 20 land-based, naval and air training grounds and areas in the Central and Southern Military Districts

The maneuvers will reveal the preparedness of the armed forces leadership of the Collective Security Treaty Organization (CSTO) member states for controlling the forces used in localizing an international armed conflict and in containing and eliminating illegal armed groups during combined special operations

The drill involves about 95,000 troops, more than 7,000 pieces of military equipment, up to 170 warplanes and 20 ships

Russia launched this year’s largest exercises – Center-2015 in the Central Military District on September 14. Photo: Landing troops members loading into Mi-8 helicopters during the Center-2015 military drills

"ΡΟΥΚΕΤΑ" ΑΣΑΝΤ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ: «Αν οι ευρωπαίοι ανησυχούν για την τύχη των προσφύγων να σταματήσουν να υποστηρίζουν τους τρομοκράτες»

Αποκλειστική συνέντευξη παραχώρησε ο σύριος πρόεδρος Bachar el-Assad σε ρώσους ανταποκριτές στη Δαμασκό που θα μεταδοθεί ολόκληρη αύριο. H Eυρώπη δεν αντιμετωπίζει την αιτία του προβλήματος με τους πρόσφυγες τόνισε. «Αν οι ευρωπαίοι ανησυχούν για την τύχη των προσφύγων να σταματήσουν να υποστηρίζουν τους τρομοκράτες» εκτίμησε ο Bachar el-Assad. «Αυτή είναι και η κραδιά του προβλήματος». «Αν ερωτηθεί ένας οποισδήποτε σύριος σήμερα ποιό είναι το πράγμα που επιθυμεί περισσότερο στον κόσμο η πρώτη του απάντηση ιθα είναι ειρήνη και σταθερότητα  για όλους», δήλωσε.

Για τον ίδιο η σταθερότητα στη χώρα του και η λύση στην πλιτική κρίση περνάει πρωταρχικά από τη μάχη κατά της τρομοκρατίας.«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πριν να θριαμβεύσουμε επί της τρομοκρατίαςστη Συρία ».«Καλώ όλες τις δυνάμεις να ενωθούν στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος να φθάσουμε στους πολιτικούς στόχους που θέτουν οι΄σύριοι μέσω του διαλόγου και της πολιτικής διαδικασίας».

Η συριακή κοινωνία περιλαμβάνει όλες τις εθνότητες που κατοικούν σε αυτό το ε΄δαφος σύμφωνα με τον Άσαντ.«Για εμάς οι κούρδοι είναι μέρος της συριακής κοινωνίας δεν είναι ξένοι κατοικούν στο έδαφός μας όπως όλοι οι άλλοι άραβες,circassiens,αρμένιοι και πολλοί άλλοι λαοί και ομολογίες που συνυπήρξαν στη Συρία εδώ και αιώνες». RIA NOVOSTI RT 15/9/15

http://www.dimpenews.com

Ιρανοί πεζοναύτες και S-300 φτάνουν στη Συρία – Θα ενωθούν με τις Ρωσικές ειδικές δυνάμεις video

H ΛΑΤΤΑΚΕΙΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΑΣΗ

Ανησυχία επικρατεί στο Ισραήλ, αφού ΜΜΕ μεταδίδουν πως 1000 Ιρανοί πεζοναύτες φτάνουν στη Συρία για να ενωθούν με τις Ρωσικές ειδικές δυνάμεις ενώ η Ρωσία πρόκειται να στείλει και αντιαεροπορικά συστήματα S-300 τα οποία θα οχυρώσουν την μεγάλη ναυτική βάση που δημιουργούν στη Jablah. Γι αυτό ίσως ήρθε και η πρώτη προειδοποίηση του Σεργκέι Λαβρόφ προς τις ΗΠΑ περί «αμερικανικού ατυχήματος» πάνω από τον ουρανό της Συρίας!

To Iράν έστειλε 1.000 πεζοναύτες και μέλη των επίλεκτων ειδικών δυνάμεων από το σώμα των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης (IRGC). Οι επίλεκτες αυτές δυνάμεις μετακινήθηκαν αμέσως στο Ghorin, μία μικρή αεροπορική βάση στο λιμάνι της Λαττάκεια και θα ενωθούν με τους Ρώσους πεζοναύτες στη Jablah!

Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι η Μόσχα θα στείλει πλοία τα οποία θα μεταφέρουν αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 οι οποίοι θα αναπτυχθούν στη Jablah, στη βάση που οι Ρώσοι χτίζουν έξω από τη Λαττάκεια και θα φιλοξενήσουν τα ρωσικά στρατεύματα. Οι S-300 θα αποτελέσουν επίσης την ασπίδα των Ιρανικών εγκαταστάσεων στο Ghorin.

H Jablah έχει μετατραπεί σε κέντρο ανεφοδιασμού για τα ρωσικά στρατεύματα που φτάνουν στη Συρία, στρατιώτες από τη Ταξιαρχία Πεζοναυτών 810 και 336!

Ταυτόχρονα, το Debka μεταδίδει πως τα ρωσικά Mig-31 που βρίσκονται στη βάση στη Mezza προσφέρουν στην Ρωσο-Ιρανική δύναμη εναέρια κάλυψη ενώ το «υποβρύχιο της Αποκάλυψης», Dmitri Donskoy TK-20, βρισκεται στο δρόμο για τη Συρία και γι αυτό η Λαττάκεια μετατρέπεται σε μια πανίσχυρη Ρωσο-Ιρανική βάση ικανή να φιλοξενήσει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Συρίας αν αυτό κριθεί απαραίτητο.

Οι Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες πιστεύουν ότι τα Ιρανικά στρατεύματα θα ενισχύσουν τις μονάδες της Χεζμπολάχ που μάχονται στην πόλη-κλειδί, Zabadani, για σχεδόν δύο μήνες ενώ προσθέτουν ότι οι Ιρανικές και ρωσικές δυνάμεις είναι πλήρως εξοπλισμένες και δημιουργούν νέους στρατώνες σε Ghorin και Jablah.

Δεν είναι τυχαίο που μόλις χτες ΜΜΕ της Συρίας έδωσαν στη δημοσιότητα βίντεο από την εκπαίδευση μάχης Ρώσων πεζοναυτών με Σύρους κομάντο.

Σοκ σε ΗΠΑ από Stratfor: "Επίκειται απόβαση του ρωσικού Στρατού στη Συρία – Αναμένονται χιλιάδες στρατιώτες" (φωτό)

ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Η ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ – ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ STRATFOR

Επιβεβαιώνει πλήρως το Stratfor σε αποκαλυπτική έκθεση του τα όσα σας παρουσιάσαμε χτες (εδώ, εδώ και εδώ) μιλώντας ευθέως για «απόβαση» του Ρωσικού στρατού στην Συρία ώστε να στηρίξει τον συριακό λαό απέναντι στην εισβολή των τζιχαντιστών ενώ διαβεβαιώνει ότι «ήδη δημιουργήθηκε η βάση των Ρωσικών δυνάμεων εντός πολεμικού αεροδρομίου» προκαλώντας σοκ σε δύση και ΗΠΑ.

Εκατοντάδες Ρώσοι στρατιώτες και αξιωματικοί κάνουν την προεργασία για την άφιξη χιλιάδων στρατιωτών που θα πέσουν στην μάχη κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας ενώ και η Ρωσική βάση πλησίον της Δαμασκού θα μπορέσει να εμπλακεί επισήμως στις μάχες με το πρόσχημα της προστασίας της βάσης από επιθέσεις.

Η Ρωσία είναι στη διαδικασία ευρύτερης επέκτασης της ανάμειξης της στη σύγκρουση στη Συρία. Υπάρχει αναφορά ότι στις 31 Αυγούστου μια ρωσική εκστρατευτική δύναμη έχει ήδη φτάσει στη Συρία δημιουργώντας τις βάσεις για μια αεροπορική βάση κοντά στη Δαμασκό.

Αναμένονται χιλιάδες ρώσοι στρατιώτες τις επόμενες βδομάδες, στρατιωτικοί σύμβουλοι, εκπαιδευτές, τεχνικό προσωπικό μαζί με πολεμικές μοίρες, άγνωστο αριθμό ακόμη αεροσκαφών και επιθετικών ελικοπτέρων!

Η βοήθεια εκτείνεται από επιπλέον υλικό, πολεμικό εξοπλισμό, πληροφορίες μυστικών υπηρεσιών για τις θέσεις των ισλαμιστών. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η Ρωσία αναλαμβάνει ενεργό ρόλο.

Το Stratfor «ανίχνευσε» Ρώσους σε πρόσφατες μάχες από υλικό που αποκτήθηκε στη Συρία (χτες πρώτοι σας το είχαμε αποκαλύψει εδώ), υπάρχει επιπλέον συνεργασία με ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό ή ακόμη και με ρωσόφωνους μισθοφόρους.

Την 12η Αυγούστου σύμφωνα με την ιστοσελίδα alSouria.net είχαμε την άφιξη ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού στο Λιμάνι Slenfeh, 30 χιλιόμετρα ανατολικά της Λατάκειας.

Εικάζεται ότι πρόκειται για άνδρες των περίφημων ρωσικών ειδικών δυνάμεων οι οποίοι έχουν «ειδική αποστολή» όσον αφορά την «εξαφάνιση» της ηγεσίας του ISIL αλλά και «επιχειρήσεων» εναντίον των τουρκικών δυνάμεων που έχουν συμμαχήσει με τους τζιχαντιστές παρά τους εικονικούς «βομβαρδισμούς» στους οποίους έχουν προσχωρήσει μαζί με τις ΗΠΑ!

Σε μια αιφνιδιαστική εξέλιξη, τα ρωσικά μέλη των ειδικών δυνάμεων μένουν στην πόλη της Λατάκεια, στο λιμάνι Slenfeh με σκοπό την προστασία των χωριών που στηρίζουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ και «τροφοδοτούν» με νέα μέλη τον Συριακό στρατό.

Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσία έστειλε το αποβατικό «Nikolai Filchenkov κατάφορτο με αδιευκρίνιστο αριθμό ρωσικών τεθωρακισμένων ΤΟΜΑ BTR-82A, φορτηγά ΚΑΜΑΖ, GAZ 66 και πυρυαλικά συστήματα ενώ είχε στείλει και ένα ρωσικό An-124 μεταφέροντας M-46 MM1954 130 με εμβέλεια 27 χλμ και 1.000 Kornet-9M133 μαζί  και ΠΕΠ BM-27 Uragan.

 του Βασίλη Καπούλα

Δείτε ολόκληρο το άρθρο του Stratfor:

Russia could be in the process of greatly expanding its involvement in the Syrian conflict, according to sources from Israeli news source Ynet. An Aug. 31 report suggests that a Russian expeditionary force has already arrived in Syria, setting up camp in a loyalist air base near Damascus. If the reporting is accurate, it could be an early indication that Russia will throw its heft behind the Syrian air campaign against the Islamic State and the rebel-aligned factions in the country. According to Ynet, thousands of Russian military personnel are expected to arrive in Syria in the coming weeks, including military advisers and instructors as well as logistics and technical personnel. Additionally, members of the aerial protection division are expected, alongside pilots who will fly an unknown number of fighter aircraft and attack helicopters.

It is Stratfor’s assessment that Russia is steadily increasing its support for Damascus. This assistance ranges from the provision of extra materiel, weaponry and equipment to the greater sharing of intelligence on rebel positions and dispositions. Russian pilots and aircraft mechanics also have a long history of serving in foreign air forces in conflict zones, either at the behest of the government or as private contractors. Evidence that Russia is taking a more combative role is already emerging. Stratfor identified Russian-language speakers in recent combat footage obtained from Syria, further corroborating the likelihood that either Russian military personnel or Russian-speaking private military contractors are now actively involved in the conflict.

Nevertheless, Stratfor has yet to see concrete evidence of expanded Russian participation in the Syrian conflict on the scale suggested by Ynet. In fact, cases of false reporting are common, especially where direct Russian support is concerned. Previous reports of MiG-31 interceptor transfers to Syria were never proved, leading to subsequent Russian denials.

When it comes to providing decisive support to Syria, Russia is torn. Moscow is trying to position itself as a credible power that can negotiate a political solution to the Syrian conflict, yet the Kremlin is also keen to bolster the forces of Syrian President Bashar al Assad. If it hopes to reach a favorable settlement, Russia must ensure that loyalist forces do not suffer devastating losses: A weak Damascus would make it harder for Russia to reach an understanding with the rebels and their backers that would safeguard its overall interests in Syria and the region. Thus, it makes sense for Moscow to bolster Syria’s defenses, but a full military commitment is unlikely. Such an intervention in the conflict would undermine Russia’s position as a strong mediator, calling into question Moscow’s overall objectivity. Regardless, given the inherent volatility of the Syrian conflict, Stratfor will closely watch for any further signs of increased Russian involvement in the conflict.

Elsewhere in Syria, Islamic State fighters battling Syrian rebels moved closer than ever to central Damascus. Street battles reportedly raged in the Asali neighborhood of the capital’s southern Qadam district over the weekend, killing at least 15 fighters as Islamic State militants seized at least two streets. The district had been relatively quiet since rebels and government forces reached a localized truce a year ago. Stratfor sources indicate that Moscow may finally have been able to get Damascus and the mainstream rebel opposition to broadly agree on elements of a political transition of power in Syria.

Aug. 29

Syria

Russia long supplied Syrian President Bashar al Assad’s forces with the vast majority of their weaponry. Though Iran has since replaced Russia as the primary weapons-provider to the Syrian government, the Russians have continued to ship substantial volumes of small arms, ammunition, spare parts and refurbished material to pro-Damascus forces over the course of the Syrian civil war. This aid, along with support from Iran and other allies, has been vital in maintaining the loyalist armies. And over the last week, there have been indications that the Russians are increasing their support for the al Assad government.

On Aug. 20, the Alligator-class landing ship Nikolay Filchenkov from the Russian Black Sea Fleet was spotted in the Bosporus (σας το αποκαλύψαμε εδώ). On the deck of the amphibious warship, and within the cargo hold as well, were numerous army vehicles and armored personnel carriers, almost certainly headed for the Syrian coast. The same week, videos emerged of BTR-82A armored personnel carriers in action alongside the Syrian Republican Guard and National Defense Forces in the Latakia Mountains. Bearing markings unusual for Syrian equipment, the vehicles are likely recent deliveries from Russia. Recent photos show more Russian equipment recently arrived in Syria, including GAZ Tigr all-terrain mobility vehicles and UR-77 mine-clearing vehicles. Furthermore, on top of a recent rise in Russian military cargo flights into the two Syrian coastal provinces of Tartus and Latakia, reports from sources close to the Syrian government indicate Russia is enhancing its intelligence-sharing program with the Syrians, including the provision of satellite pictures of the battlefield.

The increase in Russian aid is a clear reminder that the Russians are not abandoning the Syrian government. Rather, even as Moscow attempts to mediate a negotiated solution to the Syrian crisis that will safeguard its interests in the region, it will continue to exert considerable effort to make sure the Syrian government can hold its own on the battlefield. It is unlikely that this aid alone will reverse the outcome of the conflict to favor al Assad’s forces, because, although generous, it neither fulfills all the Syrian loyalists’ weapons requirements nor solves their manpower problems. Still, additional equipment from Russia will bolster the forces as they seek to prevent further rebel gains into their core territories.

However, the origins of the funds being used for these weapons are a mystery. Russia may be providing the increased support without direct financial compensation or the Iranians may have financed the latest Russian shipments. Iran is widely suspected to be behind past aid to Syrian loyalists. It is clear, though, that the money is not coming from Syria itself. Al Assad’s government is in dire economic straits and is likely unable to purchase more weapons on its own.

Aug. 19

Syria

Stratfor receives insight from many sources around the world, along with reports not available for public consumption. It is important to caveat that many reports are unconfirmed or speculative in nature, though they provide valuable context. Interpreting information and compiling multiple data points to build a picture is part of intelligence analysis. Any and all reporting is carefully filtered before being disseminated by Stratfor, yet some insight is worth sharing on its own merits, such as this account from Syria, below.

Russia is heavily invested in the Syrian conflict and has a significant stake in shaping any enduring peace. Stratfor sources indicate that Moscow may have finally been able to get Damascus and the mainstream rebel opposition to broadly agree on elements of a political transition of power in Syria. Russia has long insisted that present Syrian President Bashar al Assad must remain in power during any transition. This is a sticking point for many of the rebel groups, but Moscow appears to have been able to negotiate a middle ground. As Stratfor previously noted Aug. 7:

A flurry of meetings is taking place as stakeholders in the Syrian conflict attempt to work out a power-sharing agreement to replace the government of Syrian President Bashar al Assad. Russia has been driving the negotiation, while Oman acts as a neutral mediator relaying messages to and from Iran, Syria, Saudi Arabia, Turkey, Russia and the United States. Though the diplomatic activity is picking up, it is still an outside effort divorced from the reality of the battlefield, where Syrian rebels are fighting the al Assad government on their own terms.

According to reports received by Stratfor, al Assad will remain in power during a transition, then cede his political responsibilities to Farouk al-Shara, who will assume the role of Syria’s prime minister during the changeover period. In exchange for remaining as a politically neutered figurehead, al Assad will have to let go Syrian National Security Bureau chief Gen. Ali Mamlouk. The opposition will then choose a replacement for Mamlouk — a person that is acceptable to al Assad. The role of army chief of staff would be awarded to an unspecified Alawite and, in addition, the minister of defense portfolio would go to a former brigade commander from the Syrian Republican Guard, Manaf Tlass, who defected to the West in 2012. Stratfor had earlier received word from sources that Tlass, a Sunni, whose family has a long-standing alliance with the al Assad clan, was preparing to re-enter the political scene after spending much of the civil war in Paris.

After a highly publicized defection in 2012, Tlass has been in Paris, keeping a low profile and waiting for the right time to insert himself into negotiations. The Tlass family has a long history with the al Assad family: Manaf’s father, Mustafa Tlass, helped rally strong military and Sunni support for al Assad when he took power in 2000. In 2012, we noted that the two families were likely to strike a deal to enable the Tlass family to leave Syria, and we forecast that Manaf Tlass would eventually return to play a role in a power-sharing arrangement. Given that Tlass is a Sunni with a military background who has also maintained close links with the al Assad administration, it is little wonder that he is now allegedly being proffered as a suitable candidate for defense minister in a new Syrian government.

Though Stratfor is unable to confirm the specificity of this insight, there is nothing that is particularly implausible. Farouk al-Shara is one of the more acceptable candidates for the opposition: He is Sunni Muslim, a known nationalist, and publically sought a negotiated solution to the crisis rather than a military one. He also has strong family ties to the rebel-dominated Daraa province. On the other hand, he is staunchly loyal to the al Assad government and is deeply embedded in the Baath Party. Tlass meets the criteria of being a Sunni, but it will be difficult for him to win the trust of the broader Sunni rebellion, which perceives him as being too close to the al Assads. He will also be regarded as out of touch with reality on the ground after spending years in Europe instead of joining the fight.

As Stratfor previously noted, any agreement between Moscow and the Syrian National Coalition is largely irrelevant if it does not have tacit support from fractious rebel groups. The Syrian National Coalition does not speak for the majority of rebel factions, many of which are achieving limited tactical success against Damascus and the Islamic State. This may influence the rebel’s willingness to accommodate a political transition, or not. Stratfor closely monitors the behavior of all components of the Syrian conflict and is alert for any change in the political dynamic that could lead to a negotiated solution to the crisis.

Aug. 17

Syria

A previously arranged cease-fire between Syrian rebels and loyalist forces, including Hezbollah elements, collapsed over the weekend. Originally scheduled to end Aug. 16, the cease-fire was in part mediated by Iran and Turkey four days earlier. Centering on the towns of Zabadani, Fuaa and Kafriyeh, the temporary cessation of hostilities showed promise when it was extended beyond the agreed-upon 48-hour duration. Ongoing negotiations seek an end to the conflict in Syria, and localized cease-fires provide important foundations on which to build. However, the collapse of the cease-fire amid entrenched disagreements and mistrust only serves to emphasize the deep divides that exist in Syria. Such divisions will make any comprehensive negotiated solution to the crisis extremely difficult to achieve.

Farther north, the Islamic State showed its determination to hold onto territory in Aleppo province, despite the overarching threat from U.S. and Turkish airstrikes. By continuing its attacks against rebel groups in the area, the Islamic States hopes to undermine a key component of the Turkish-American plan: to train and support certain rebel factions that can then be employed as proxy forces on the ground in Syria. The Islamic State made gains around the key town of Mare, undoubtedly assisted by the withdrawal of Jabhat al-Nusra forces from front-line positions against the Islamic State in Aleppo province.

Damascus recently launched its own offensive in Aleppo province, directed toward Kweiris Air Base, currently besieged by the Islamic State. The latest indications from the ground are that the offensive has already been halted, with little headway made against the extremist group. The loyalist forces simply could not muster enough combat power for a successful push against Kweiris, highlighting the precarious position the air base defenders find themselves in after years of being under siege.

Forces loyal to Syrian President Bashar al Assad have launched an offensive in rural Aleppo province aimed at reaching the government-held Kweiris air base, which is currently under siege by the Islamic State. With the disastrous August 2014 loss of Tabqa air base fresh in their minds, the Syrian government is keenly aware that an Islamic State massacre of the Kweiris defenders could trigger another wave of popular discontent among the loyalist population. Indeed, over the last few days, there have been a few demonstrations in the government stronghold of Tartus calling on Damascus to break the siege and to get its soldiers out of Kweiris air base.

The air base is around 20 kilometers (12 miles) from the nearest loyalist lines. The government push to break the siege is a risky endeavor because it is being launched with hastily gathered forces at a time when the loyalists are under significant pressure across the country. The forces will have to contend with potential Islamic State attacks on both flanks and the possibility that the relief force might itself become cut off from assistance. For the defenders of the Kweiris air base, however, the relief force may be their last chance: They have been under siege now for years and are suffering from steady attrition.

 pronews

Μετά την Ρωσία και Αιγυπτιακά οπλικά συστήματα στις τάξεις του συριακού στρατού

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΙΣΙ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΜΕΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΚΑΪΡΟ
Σε μια εξέλιξη που θα αλλάξει τα δεδομένα σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο, η Αίγυπτος του Α.Σίσι κάνει αλλαγή πορείας και ξεκίνησε να εξοπλίζει τον συριακό στρατό στον αγώνα που ο Άσαντ εδώ και 4 χρόνια επιχειρεί κατά των ισλαμιστών.
Σύμφωνα με  Αιγύπτιο  απόστρατο στρατηγό, γνωστό  για την αρνητική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση Abdel-Fattah Σίσι, «το Κάιρο εξοπλίζει το συριακό καθεστώς του Αλ Άσαντ με βαρύ οπλισμό». Την ίδια στιγμή, πύραυλοι μικρού βεληνεκούς «περνούν» στα χέρια «Χεζμπολάχ» απόδειξη της σχέσης τους με το συριακό κυβερνητικό στρατό, τονίζει ο ίδιος.

Αυτή η εξέλιξη έρχεται λίγες μέρες μετά την συνάντηση στη Μόσχα, του Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι όπου συναντήθηκε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και συζήτησαν ζητήματα οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, ήταν ακόμη ένα βασικό θέμα στην ατζέντα των συνομιλιών.

«Κάθε φορά που συναντιόμαστε, ο αιγυπτιακός λαός βλέπει πως η συνεργασία Αιγύπτου και Ρωσίας βελτιώνεται σημαντικά. Αυτό αφορά κυρίως την οικονομία, αλλά και την τρομοκρατία που αποτελεί πληγή για την περιοχή μας. Η δράση εξτρεμιστών απειλεί την σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής μας. Όχι μόνο κάποιες χώρες, αλλά ολόκληρη την περιοχή και ενδεχομένως ολόκληρο τον κόσμο» δήλωσε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος.

Το σημαντικότερο όμως, όπως αποκάλυψε ο Ρώσος πρόεδρος,  είναι ότι Ρωσία και Αίγυπτος θα αποτελέσουν τον πυρήνα της δημιουργίας ενός στρατιωτικού σχηματισμού  ταχείας αντίδρασης  ο οποίος θα αναλαμβάνει να κτυπά στόχους της ISIS και στη Συρία!

«Υπογραμμίζουμε τον φονταμενταλιστικό κίνδυνο και την ανάγκη της δημιουργίας ενός  αντιτρομοκρατικού σχηματισμού κρούσης, που θα περιλαμβάνει διεθνείς παίκτες και χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας», ανέφερε πιο συγκεκριμένα ο Β.Πούτιν.

Με άλλα λόγια Ρωσία, Αίγυπτος, Συρία και άλλων «διεθνών παικτών» όπως χαρακτηριστικά είπε ο Ρώσος πρόεδρος θα δημιουργήσουν από κοινού μια δύναμη ταχείας αντίδρασης-κρούσης για να κτυπούν στόχους της ISIS κυρίως στη Συρία αλλά ενδεχομένως και στο Σινά όπου δραστηριοποιούνται επίσης παρακλάδια της οργάνωσης.

Βέβαια, και επειδή  η Αίγυπτος είναι ικανή να προστατέψει το Σινά από μόνη της η δημιουργία της δύναμης αυτής στοχεύει τους ισλαμιστές στη Συρία, ισλαμιστές που εκ των πραγμάτων, υποστηρίζει η Τουρκία!

«Έχουμε κοινές βλέψεις αναφορικά με την ανάγκη μίας εντατικής μάχης ενάντια στην διεθνή τρομοκρατία, ιδίως εναντίον της ISIS. Η μάχη κατά της τρομοκρατίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, θα βοηθήσει την σταθερότητα, όχι μόνο για κάποιες χώρες, αλλά και για όλη την περιοχή και πιθανά για όλο τον κόσμο», ανέφερε ακόμη ο Β.Πούτιν κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε με τον Αιγύπτιο πρόεδρο.

Και μετά τη συνάντηση έρχεται η αναφορά του απόστρατου στρατηγού Χασάν που έγραψε στο twitter του ότι : « στις 22 Ιουλίου, 2015 ένα ουκρανικό εμπορικό πλοίο φορτώθηκε με όπλα και πυρομαχικά,  υπό τις διαταγές του Αιγύπτιου υπουργού  Άμυνας στρατηγού Sedki Sobhi, με προορισμό τον στρατό του Άσαντ  σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας της Συρίας», αναφέρουν ρωσικά δημοσιεύματα.

Ο Στρατηγός ε.α. Χασάν δεν ανέφερε  περισσότερες λεπτομέρειες για το περιστατικό αυτό. Αμέσως μετά το πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2013  ο  Χασάν ισχυρίστηκε ότι η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ετοίμασαν  ένα σχέδιο ανατροπής της παλαιστινιακής οργάνωσης της  Χαμάς στη Γάζα.

Προηγουμένως, η  γνωστή αραβική εφημερίδα Al Quds-al-Arabi δημοσίευσε ένα άρθρο σύμφωνα με το οποίο,  η Αίγυπτος και η Συρία, ευρίσκονται πολύ κοντά στην επαναπροσέγγιση των διμερών σχέσεων τους . Η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε φωτογραφίες που τραβήχτηκαν  στην πόλη  Zabadani στην Συρία. Εκεί εμφανίζεται πύραυλος «που κατασκευάστηκε»  από αιγυπτιακό αμυντικό εργοστάσιο.

Τελικά οι μαζικές αγορές ρωσικών οπλικών συστημάτων απ΄οτην αιγυπτιακή κυβέρνηση εξηγείται σε αυτή την επαναπροσέγγιση καθώς και στην άποψη που έχει πλέον ο Στρατάρχης Σίσι ότι οι ισλμαιστές που χτυπάνε συνεχώς τις αιγυπτιακές δυνάμεις στο Σινά ουσιαστικά ανδρώθηκαν από τους ίδιους ισλαμιστές που αυτή τη στιγμή έχουν βάλει φωτιά στην Μέση Ανατολή.

Οι εξελίξεις προμηνύονται να είναι καταιγιστικές και ίσως συμπεριλμβάνει ακόμα και μια μεταστροφή του ίδιου του Ισραήλ καθώς η Αίγυπτος φαίνεται να βρίσκεται απέναντι και στη Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας και ίσως να είναι αυτό το αντάλλαγμα για τη μεταστροφή της ισραηλινής κυβέρνησης απέναντι στον Άσαντ…

pronews