EKΤAKTO: Eπεισόδιο στο Αιγαίο με πολύ "ξύλο" σε τουρκικό ελικόπτερο από ελληνικά F-16 Block 52+

Η τουρκική φρεγάτα Βarbaros κλάσης MEKO 200TN, προχώρησε σε μία πρωτοφανή πρόκληση (έχει καταντήσει κοινοτυπία η λέξη «πρωτοφανής» αλλά δυστυχώς η Άγκυρα συνεχώς κλιμακώνει τις προκλήσεις και δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει τα γεγονότα) περίπου 3,5 ώρες πριν:
Προερχόμενη από το ναύσταθμο του Ακσάζ, έφτασε στο κεντρικό Αιγαίο, όπου εκτέλεσε κανονική ανθυποβρυχιακή επιχείρηση εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων στην Αμοργό (για την ακρίβεια μεταξύ της Αμοργού και του νησιού Κίναρος), «παρκάροντας» εντός των ΕΧΥ και απογειώνοντας ένα ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο S-70-B, το οποίο έκανε βόλτες γύρω από τα νησιά!

Το ελικόπτερο πετούσε μία ώρα (!) εντός του Εθνικού Εναέριου Χώρου, από την οποία τα 35′, ενώ η φρεγάτα είχε εισέλθει στα Εθνικά Χωρικά Υδατα!

Στα ΕΧΥ εισήλθε μεταξύ 15.25 και 16.00 ανάμεσα στα δύο νησιά και ήταν τόσο σοβαρό που η ελληνική αντίδραση ήταν – επιτέλους – ασύμμετρα ισχυρή:

Σηκώθηκαν δύο μαχητικά F-16C Block 52+από το Καστέλι δεκαπέντε λεπτά μετά την απονήωση του ελικοπτέρου έφτασαν δέκα λεπτά αργότερα στην περιοχή, εγκλώβισαν το τουρκικό ελικόπτερο σε παραμέτρους βολής πυροβόλου και πυραύλων AIM-9L και πέρασαν δίπλα του τουλάχιστον δύο φορές.

Κοινώς, έπεσε – επιτέλους – «γερό ξύλο» σε σημείο που ζαλισμένος ο πιλότος αντί να το κατευθύνει προς την φρεγάτα προκειμένου να το προσνηώσει, παραλίγο να το ρίξει στην θάλασσα!

Η φρεγάτα, ακολουθούμενη από ένα σκάφος του ΠΝ βρίσκεται τώρα δυτικα της Σάμου, με κατεύθυνση τα Δαρδανέλια.

Περισσότερα σε λίγο.

http://adf.ly/iWwp5

ΓΕΕΘΑ: Στο μικροσκόπιο οι ρωσικές επιχειρήσεις επιρροής στην Ουκρανία

Η εξελισσόμενη κρίση Ουκρανίας – Ρωσίας όπως είναι αυτονόητο παρακολουθείται στενά από διάφορες κρατικές υπηρεσίες της χώρα μας καθώς η εξέλιξη, η κατάληξη και οι βραχυπρόθεσμες – μακροπρόθεσμες συνέπειές της, επηρεάζουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τα εθνικά συμφέροντα.

 ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

 Σε ότι αφορά τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μία από τις πτυχές της κρίσης που έχει τεθεί στο μικροσκόπιο των αρμόδιων επιτελικών οργάνων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) είναι οι ρωσικές επιχειρήσεις επιρροής που διεξάγονται στο πλαίσιο της κρίσης.

Ας σημειωθεί ότι η Ρωσία έχει πολύ μεγάλη εμπειρία και ιστορικό πραγματοποίησης Πληροφοριακών Επιχειρήσεων (ΠΕ) και διεξαγωγής επιχειρήσεων κατά δικτύων υπολογιστών (CNO: Computer Network Operations) μέσω του κυβερνοχώρου παράλληλα με τη διεξαγωγή συμβατικών επιχειρήσεων εναντίον γειτονικών της κρατών (όπως για παράδειγμα η σύγκρουση Ρωσίας-Γεωργίας το 2008).

Με βάση την ανάλυση αυτών των δεδομένων οι ρωσικές ΠΕ και CNO έχουν ως στόχο:

>Το σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου του αντιπάλου.

>Τις υπηρεσίες οι οποίες προσφέρονται μέσω της πληροφοριακής του υποδομής τόσο προς τις κρατικές υπηρεσίες όσο και προς τους πολίτες του.

>Την ψυχολογική καταρράκωση του ηθικού του πληθυσμού μέσω της προπαγάνδας με διασπορά στοχευμένων ειδήσεων.

>Την προσπάθεια πληροφοριακής απομόνωσης της χώρας-στόχου τόσο όσο αφορά τη ροή πληροφοριών στο εσωτερικό, όσο και της αντίστοιχης προς το εξωτερικό.

Με βάση τα όσα έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα από τα ξένα και τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι εύκολα αντιληπτό ότι η επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων αποτελεί το ζητούμενο και στις επιχειρήσεις επιρροής που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία.

Παρατίθενται μερικά σταχυολογημένα περιστατικά που αποτελούν στοιχεία διεξαγωγής επιχειρήσεων επιρροής.

>Σύμφωνα με πληροφορίες οι Ρωσικές δυνάμεις παρεμβάλουν (jamming) τις υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας και τις υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών διαδικτύου μεταξύ της Κριμαϊκής Χερσονήσου και της υπόλοιπης Ουκρανίας.

>Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 ομάδες (χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα να δρούσαν υπό κεντρική ενιαία διοίκηση, που μάλλον είναι και το πιθανότερο) άγνωστης εθνικότητας πήραν υπό τον έλεγχο τους σειρά επικοινωνιακών κέντρων στην Κριμαία. Τα κέντρα των οποίων η διαχείριση γινόταν από τον τηλεπικοινωνιακό πάροχο Ukrtelecom JSC είναι απαραίτητα για την πληροφοριακή σύνδεση της Κριμαίας με την υπόλοιπη Ουκρανία.

>Την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014 ένοπλοι καταδρομείς κατέστρεψαν ηλεκτρικά καλώδια στο Ουκρανικό Ναυτικό Αρχηγείο στην πόλη της Σεβαστούπολης. Ώρες μετά το Ουκρανικό πρακτορείο Ειδήσεων UNIAN ανέφερε, ότι άλλες ομάδες καταδρομένων κατέστρεψαν επικοινωνιακές γραμμές και σταθμούς επικοινωνιών του Ναυτικού της Ουκρανίας σε μια δράση αντίστοιχη αυτής της Ukrtelecom.

>Ουκρανικοί κυβερνητικοί ιστότοποι (web portals) τέθηκαν εκτός λειτουργίας, χωρίς να έχει διευκρινιστεί ο λόγος (όπως π.χ. το Krimaia-portal.gov.ua).

>Το τηλεοπτικό κανάλι Russia 24 μετέδωσε την είδηση ενός Ρώσου ο οποίος ισχυρίζεται: «…ότι πληρώθηκε από δυτικές δυνάμεις για να πάρει όπλο ελεύθερου σκοπευτή και να ενωθεί με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης..».

>Δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης όπως το ρωσικό VK απαγόρευσαν την πρόσβαση σε ουκρανικές ομάδες που ήταν όμως κάτοχοι ρωσικών ηλεκτρονικών διευθύνσεων, επιβάλλοντας με αυτό τον τρόπο πέπλο λογοκρισίας.

>Καταγράφηκε μαζική αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων προς τον κεντρικό διακομιστή (server) της υπηρεσίας εξυπηρέτησης Αμερικανικών πολιτών στο Κίεβο, που είχε ως αποτέλεσμα την «κατάρρευσή» του.

Όμως στόχος παρόμοιων επιχειρήσεων έγινε και η Ρωσία, όπως επιβεβαιώνεται από σειρά περιστατικών, όπως:

>Το ειδησεογραφικό δίκτυο Russia Today δέχτηκε το πρωί της Κυριακής 2 Μαρτίου στην κύρια ιστοσελίδα του «επίθεση Παραποίησης Ιστοσελίδας» (Defacement) χρονικής διάρκειας 20 λεπτών. Συγκεκριμένα αντικαταστάθηκε η λέξη «Ρώσοι» με τη λέξη «Ναζί» και συμπεριλήφθηκαν παραποιημένες ειδήσεις στους βασικούς τίτλους ειδήσεων (για παράδειγμα «…Οι Ρώσοι Βουλευτές ψήφισαν τη χρήση σταθεροποιητικών Ναζιστικών δυνάμεων στην Ουκρανική Επικράτεια…» και «….Πούτιν: Ναζιστές και στρατεύματα εκφοβίζουν πολίτες στην Ουκρανία, χρειάζονται προστασία από στρατιωτικές δυνάμεις….»).

>Οι γνωστοί ομάδα χάκερς Anonymous δήλωσαν μέσω του λογαριασμού τους στο twitter ότι θα υποστηρίξουν την ουκρανική κυβέρνηση μέσω επιχειρήσεων στον κυβερνοχώρο με την κωδική ονομασία OpRussia.

Όπως είναι φυσικό οι συγκεκριμένες επιχειρησιακές δραστηριότητες εντοπίστηκαν αμέσως από τη Δύση και την παγκόσμια κοινότητα ενώ αναφέρθηκαν και σε επίσημες δηλώσεις.

Για παράδειγμα η Caitlin Hayden, διευθύντρια στρατηγικής επικοινωνίας του Λευκού Οίκου και εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ δήλωσε, ότι: «…Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν με όλες τις επιθετικές ενέργειες στην Ουκρανία και αναμένουν από όλα τα μέρη να συμμορφωθούν με τα αναγνωρισμένα διεθνή πρότυπα που ισχύουν. Παρακολουθούμε στενά την κατάσταση στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των εκθέσεων ότι το διαδίκτυο και οι τηλεπικοινωνίες έχουν διακοπεί στην Κριμαία..».

Ενώ ο Jason Healey, διευθυντής της πολιτικής πρωτοβουλίας για τον Κυβερνοχώρο (Director, Cyber Statecraft Initiative) στο ΝΑΤΟ σημείωσε: «…Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ θα μπορούσε να διατάξει τη Διοίκηση Πληροφοριακών επιχειρήσεων (διοίκηση επιχειρήσεων Κυβερνοχώρου) να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν τις πληροφοριακές επιθέσεις, εφόσον αυτό ζητηθεί επίσημα από την κυβέρνηση της Ουκρανίας…».

Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η ανάλυση του κύριου επικοινωνιακού μηνύματος της Ρωσίας, το οποίο είναι: «Φασίστες στο Κίεβο ανέτρεψαν παράνομα την Κυβέρνηση και καταπιέζουν τους Ρώσους αδελφούς μας στην Ουκρανία, οι οποίοι απελπισμένα χρειάζονται και ζητούν τη βοήθειά μας».

Συγκεκριμένα το μήνυμα αναλύεται ως εξής:

> «χρειάζονται και ζητούν τη βοήθεια μας» = Δικαιολόγηση στρατιωτικής επέμβασης

> Ιστορική αναδρομή = Φασισμός = 2ος ΠΠ = Ρωσική κληρονομιά

> Νομιμοποίηση ενεργειών = αίτημα βοήθειας από Ουκρανό πρόεδρο.

Με βάση τα όσα έχουν παρατηρηθεί και καταγραφεί, οι ρωσικές επιχειρήσεις επιρροής που εκτελούνται κατά της Ουκρανίας έχουν προετοιμαστεί -όσον αφορά το σχεδιασμό και τη λήψη θέσεων των μονάδων (πληροφοριακές διεισδύσεις)- από τον καιρό της ειρήνης και εκτελούνται με συγκεκριμένο σχέδιο και χρονοδιάγραμμα βασιζόμενο στην εμπειρία από τις παλαιότερες επιτυχημένες ανάλογες επιχειρήσεις. Στόχος των ΕΕΠ μέχρι στιγμής είναι:

α. Η πληροφοριακή και επικοινωνιακή απομόνωση της περιοχής της Κριμαίας από την υπόλοιπη χώρα.

β. Ο θετικός επηρεασμός της ρωσόφιλης κοινής γνώμης της Ουκρανίας για την ανάγκη μιας ρωσικής παρέμβασης στην περιοχή.

γ. Η διαμόρφωση της ρωσικής κοινής γνώμης υπέρ των επιχειρήσεων στην Ουκρανία.

Επίσης, ας σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα οι απειλητικές αναφορές στόχευαν κυρίως στην εξάπλωση του φόβου, με απώτερο σκοπό την αποδοχή μιας ρωσικής επέμβασης για την ενίσχυση της ασφάλειας στην περιοχή. Ουσιαστικά δεν εκτελούνται επιχειρήσεις παραπληροφόρησης αλλά απομόνωση της πληροφόρησης σε συγκεκριμένα επεισόδια/ειδήσεις που εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς.

Αυτές οι ενέργειες μπορεί να μη συνδέονταν με την απειλή χρήσης μαζικής φυσικής βίας στην Κριμαία (όπως αποδείχθηκε από τα μέχρι στιγμής γεγονότα), αλλά αποτελούν ενδείξεις για τη μάχη «για τις καρδιές και το μυαλό» η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη στα ΜΜΕ και στην οποία η Ρωσία έχει θετικό αποτέλεσμα, καθώς γνωρίζει το ψυχολογικό προφίλ και το γνωσιακό υπόβαθρο των πολιτών αυτών.

Πάντως, μέχρις στιγμής οι ρωσικές επιχειρήσεις επιρροής μέσω του κυβερνοχώρου φαίνεται ότι ακολουθούν το μοντέλο που είχε ακολουθηθεί και στη σύγκρουση Ρωσίας-Γεωργίας το 2008.

Ας σημειωθεί ότι κομβικό ρόλο στο μοντέλο διαδραματίζουν οι «πατριώτες χάκερ», δηλαδή ανεξάρτητοι και εκτός Ρωσίας χάκερς οι οποίοι έχουν ή θα «ενθαρρυνθούν» να αναλάβουν δράση εναντίον της Ουκρανίας, δίνοντας στη Ρωσία τη δυνατότητα να αρνηθεί την ανάμιξη της σε τέτοιου είδους επιθέσεις.

Μάλιστα, στο διαδίκτυο έχουν αρχίσει να εμφανίζονται προσκλήσεις σε χάκερ προκειμένου να δραστηριοποιηθούν ενάντια στην Ουκρανία αλλά και Ρώσοι που αναρτούν ρωσικά διαβαθμισμένα έγγραφα που αναφέρονται στη κρίση.

Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία εκτιμάται ότι το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων επιρροής της Ρωσίας θα επικεντρωθεί στις ρωσόφωνες ομάδες-ακροατήρια της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας σε μια προσπάθεια συσπείρωσης και ενεργοποίησης τους.

Είναι προφανές, ότι το ΓΕΕΘΑ έχει αποφασίσει να παρακολουθεί τις διενέξεις, να καταγράφει νέες τάσεις, νέες μεθόδους, νέες τακτικές, με στόχο όχι μόνο την ενημέρωση για τις δυνατότητες διαφόρων χωρών στον τομέα του κυβερνοπολέμου και των ψυχολογικών επιχειρήσεων, αλλά για να τον έλεγχο με βάση την εμπειρία που αποκτάται των ελληνικών επιχειρησιακών μεθόδων και σχεδίων…

http://adf.ly/hPPEX

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!

.O Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει τα “καουμποϊλίκια” του.

 Δικαιολογώντας την κατάρριψη του αεροσκάφους της Συρίας από F – 16 της τουρκικής ΠΑ είπε ότι αυτή έγινε γιατί το αροσκάφος της Συρίας παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας

 “Γιατί αν παραβιάσεις τον εναέριο χώρο μου, θα δεχτείς ισχυρό πλήγμα ύστερα από αυτό», είπε ο Ερντογάν σε συγκέντρωση υποστηρικτών του στη βορειοδυτική Τουρκία ενόψει των δημοτικών εκλογών της 30ης Μαρτίου.

Πολύ σωστά τα είπε ο κ. Ερντογάν κι ας αρχειοθετήσουμε την δηλωσή του. Ίσως κάποτε και η Ελλάδα πράξει αυτό που πρεσβεύει ο Τούρκος πρωθυπουργός: Παραβίασες των εναέριο χώρο μου σε καταρρίπτω. Και η αεροπορία του το κάνει κάθε μέρα. Όχι απλά παραβιάζει τον εναέριο χώρο του Αιγαίου αλλά κάνει «πρόβες πολέμου» με την χρήση αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου και άλλων μέσων.

Δεν το πράξαμε όταν το 1974 άρχισε αυτό το “παραμύθι” και απο το οι “Ουρανοί είναι δικοί μας” ,φθάσαμε στο …δόγμα της στρατηγικής ψυχραιμίας που επί της ουσίας μας οδήγησε να πετάμε στο μισό Αιγαίο κι ας μην το παραδέχεται κανείς. Στα χρόνια που μεσολάβησαν γινόμασταν όλο και πιο αδυναμοι μέχρι που φθάσαμε στην οικονομική καταστροφή με όποιες επιπτώσεις και στην Άμυνα.

Δεν πρόκειται βεβαίως να αρχίσουμε τώρα τις καταρρίψεις. Πολύ αργά . Ωστόσο η δήλωση του παντελώς πανικόβλητου πλέον Ερντογάν πρέπει να αξιοποιείται διαρκώς.

Izvestia: Μετέφεραν το Club – K με άκρα μυστικότητα στην Κριμαία (video)

To πυραυλικό σύστημα για «όλες τις δουλειές» Club–K μετέφερε η Μόσχα με άκρα μυστικοτητα στην Χερσόνησο της Κριμαίας λίγο πριν ξεκινήσει το δημοψήφισμα, για την προστασία της έκφρασης του ρωσόφωνου κριμαϊκού λαόύ, αφού ουδείς στον πλανήτη εκτός εάν έχει τάσεις αυτοκτονίας θα θελήσει να την εμποδίσει.
 Yπενθυμίζουμε ότι ήδη στην Χερσόνησο έχουν μεταφερθεί βλήματα P-800 Yakhond με το σύστημα Κ-300P Bastion για την ενίσχυση της επάκτιας άμυνας, τα οποία σε συνδυασμό με το Club-K είναι ικανά να στείλουν στον «πάτο» της θάλασσας έναν ολόκληρο στόλο μεγέθους 6ου αμερικανικού, μαζί με το αεροπλανοφόρο, σε μια απόσταση 300 χλμ.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, της μεγάλης κυκλοφορίας ρωσικής εφημερίδας «Известия» (Ισβέστια), κατέφθασε στην χερσόνησο της Κριμαίας το πυραυλικό σύστημα Club–K, που αποκαλείται και «δολοφόνος των αεροπλανοφόρων». Η άφιξη των συστοιχιών πυραύλων μαζί με τα παρελκόμενα στοιχεία, κατέφθασαν κάτω από άκρα μυστικότητα, φορτωμένα σε 64 φορτηγά οχήματα τύπου KamAZ χωρίς πινακίδες σε συσκευασία εμπορευματοκιβώτιων μεταφοράς, αναφέρει το δημοσίευμα.

Το πιο πιθανό, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, είναι αυτά τα εμπορευματοκιβώτια να μην είναι τίποτα άλλο από το σύγχρονο ρωσικό πυραυλικό συγκρότημα CLUB-K, ικανά να εξουδετερώσουν αριθμό στόχων, όπως εχθρικές μονάδες και πολεμικά πλοία σε απόσταση έως και 300 χιλιομέτρων. Στους στρατιωτικούς κύκλους, οι πύραυλοι αυτοί αποκαλούνται «δολοφόνοι αεροπλανοφόρων».

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, εάν αναπτυχθούν πλήρως τα εν λόγω πυραυλικά συστήματα CLUB-K στην κριμαϊκή χερσόνησο, τότε στην πραγματικότητα, μέσα σε λίγα λεπτά όλοι οι στόχοι, επίγειοι, ναυτικοί, εναέριοι σε απόσταση 300 χιλιομέτρων μπορούν να καταστραφούν.

Ένα χαρακτηριστικό αυτού του πυραυλικού συστήματος η φορητότητα κυριολεκτικά οπουδήποτε, αλλά και η απλότητα στη συντήρησή του. Το πυραυλικό σύστημα Club-K μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε λίγα λεπτά και να δώσει μια αποτελεσματική ισχύ πυρός είτε πάνω σε εμπορικό πλοίο είτε φορτωμένο σε βαγόνι σιδηρόδρομου είτε σε νταλίκα φορτηγού κινούμενη σε αυτοκινητόδρομο.

Είναι εξοπλισμένο με τον πλέον σύγχρονο σύστημα καθοδήγησης.Είναι τοποθετημένοι όχι μόνο επί τρένων, αλλά και σε πολιτικά πλοία ή μπορεί να είναι καμουφλαρισμένοι ως ένα συνηθισμένο βαγόνι του τρένου.

Ο πύραυλος CLUB-K μπορεί να καταστρέψει οποιαδήποτε στόχο στο έδαφος, όπως ολόκληρες στρατιωτικές μονάδες, εργοστάσια, στρατηγικές εγκαταστάσεις, κόμβους σιδηροδρομικών δικτύων.

Οποιοδήποτε πλοίο συμπεριλαμβανομένου και των αεροπλανοφόρων, είναι κυριολεκτικά ανυπεράσπιστο και στα δυο συστήματα. Το Club-K όμως μεταφέρθηκε λόγω των πολλαπλών χρήσεων του, αφού μπορέι να χρησιμοποιηθεί και εναναντίον μεγάλων ουκρανικών σχηματισμών, αλλά και της κατπληκτικής ικανότητάς του για απόκρυψη.

Μαζί με το P-800 Yakhond το βλημα 3M-54 που χρησιμοποιεί το Club-K οι Ρώσοι τα τοποθετούν στην κατηγορία των Aircraft Carrier Killers

Kvant 1L222 Avtobaza: Ο εφιάλτης των αμερικανικών UAV είχε προταθεί να αγοραστεί από το ΓΕΕΘΑ

Πίσω από την «αιχμαλωσία» του αμερικανικού κατασκοπευτικού UAV, ΜQ-5B χθες στην Κριμαία βρίσκεται ένα ηλεκτρονικό σύστημα το οποίο από μόνο μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα πεδίο μάχης, το Kvant 1L222 Avtobaza των Kvant- Rostech.

 Είχε προηγηθεί η «αιχμαλωσία» το 2011 του αμερικανικού στρατηγικού κατασκοπευτικού αεροχήματος RQ-170 Sentinel από τους Ιρανούς μέσα στον ιρανικό εναέριο χώρο πάλι από το ρωσικό σύστημα ELINT 1L222 Avtobaza, το οποίο λίγοι γνωρίζουν ότι είχε προσφρθεί στην Ελλάδα δύο φορές προς πώληση στο παρελθόν προκειμένου να «κλειδώσει» με 3-5 συστήματα ολόκληρο τον εναέριο χώρο του Αιγαίου και να τον καταστήσει «απαγορευμένη περιοχή» για όλα τα εναέρια μέσα.

Πρόκειται για ένα υπερ-απόρρητο ολοκληρωμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου

Η πρόταση έγινε το 2004, η παρουσίασή του στο ΓΕΕΘΑ και αφορούσε την προμήθεια 3-5 συστημάτων κόστους 800 εκατ. έως 1 δισ. ευρώ.

Τα συστήματα θα κάλυπταν ολόκληρη την ελληνκή επικράτεια και  παρεμβάλλοντας στα επιτιθέμενα αεροσκάφη, UAV και όπλα, όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για μια αεροπορική προσβολή: Από ίχνος GPS μέχρι και τις επικοινωνίες τους ακόμα και υπό μορφή Link.

Το Kvant  1L222 Avtobaza αποτελείται από δύο υποσυστήματα τον αισθητήρα και τον παρεμβολέα εγκατεστημένα και τα δύο επί οχημάτων.

Όπως αναφέρουν ρωσικές πηγές πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σύστημα εντοπισμού ραντάρ αεροσκαφών, πλευρικών ραντάρ αεροσκαφών, ζεύξεων δεδομένων, παρεμβολών κλπ.

Μετά τον εντοπισμό της εκπομπής ο αισθητήρας του Kvant  1L222 Avtobaza  μεταδίδει τα στοιχεία στον παρεμβολέα ο οποίος την σειρά του αναλαμβάνει την πραγματοποίηση της παρεμβολής κατά του στόχου.

Το σημείο κλειδί για τα αεροχήματα είναι ότι το προφίλ της πτήσης είναι ημιαυτόνομο όπως συμβαίνει στα UAV, δηλαδή το αερόχημα δεν εξαρτάται καθόλη την διάρκεια της πτήσης από το κέντρο ελέγχου. Να υπενθυμίσουμε εμείς ότι η Τουρκία έχει σε χρήση δεκάδες και σε λίγο εκατοντάδες εγχώριας κατασκευής MALE ANKA κλπ

Έχοντας αποθηκευμένα τα δεδομένα της αποστολής τους και τις αρχικές τους οδηγίες ,τα UAV μπορoύν να πετάξει με ηλεκτρομαγνητική σιγή προς την περιοχή ενδιαφέροντος.

Το αερόχημα μπορεί να αλλάξει πορεία όταν οι αισθητήρες τους εντοπίσουν την εκπομπή ακτινοβολίας από εχθρικό ραντάρ, ενώ αν χρειαστεί το κέντρο ελέγχου μπορεί να στείλει εντολές στο αερόχημα με πολύ μεγάλη ταχύτητα χρησιμοποιώντας ασφαλή ζεύξη.

Το Kvant 1L222 Avtobaza προκαλεί αρχικά παρεμβολές στο αερόχημα και το αναγκάζει να επικοινωνήσει με το κέντρο ελέγχου. 

Στην περίπτωση αυτή το ρωσικό σύστημα αρχικάπαρεμβάλει το ραδιοϋψόμετρο και το σύστημα INS/GPS του UAV για να προκαλέσει σύγχυση στο σύστημα για το που βρίσκεται και σε ποιο ύψος πετά.

Σε δεύτερη φάση προκαλεί ηλεκτρονική «αστοχία» στο σύστημα  INS/GPS και κατ’αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να το προσγειώσουν σχεδόν άθικτο.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ρωσικής εταιρείας χθες «Το drone MQ-5B πετούσε σε ύψος 4000 μέτρων (12.000 πόδια) και ήταν σχεδόν αόρατο από το έδαφος. Έγινε δυνατό να διακοπεί η ζεύξη δεδομένων καθοδήγησης (link) με το κέντρο ελέγχου του με την εφαρμογή πολύπλοκων ραδιο-ηλεκτρονικών μεσών» ανακοίνωσε η εταιρεία Rostec.

Η μη προμήθεια του Kvant 1L222 Avtobaza ήταν αποτέλεσμα των αμερικανικών πιέσεων, καθώς οι Ρώσοι πωλούσαν μεν το σύστημα, αλλά επιθυμούσαν πολύ στενή εφαμρογή των πρωτοκόλλων ασφαλείας προκειμένου να μην διαρρεύσουν στοιχεία του «σε άλλη χώρα» και αυτό σήμαινε ομάδα Ρώσων τεχνικών μόνιμα εγκατεστημένη στην χώρα…

http://adf.ly/g7C1Z

Ουκρανία: Τελευταία ελπίδα για την ειρήνη, τώρα αρχίζει το «γλέντι»…

Μνημείο ψυχροπολεμικού τρόπου σκέψης και πράξης θυμίζει τις τελευταίες ημέρες η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ουκρανία. Παρότι η συμβατική σοφία θέλει την κατάσταση να κλιμακώνεται διαρκώς όλες αυτές τις ημέρες, το δικό μας επιχείρημα είναι ότι η πλευρά των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε απέτυχε είτε δεν επιθυμούσε για διάφορους λόγους να διακρίνει τα σήματα που καλούσαν για αποκλιμάκωση που εστάλησαν από την πλευρά της ρωσικής ηγεσίας.

Του Ζαχαρία Μίχα

(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας ΙΑΑΑ-ISDA)

Ως αποτέλεσμα, εάν και σήμερα οι υπουργοί Εξωτερικών, Τζον Κέρι και Σεργκέι Λαβρόφ αποτύχουν να βρουν έναν τρόπο που θα εκκινήσει τη διαδικασία της αποκλιμάκωσης, εγκαταλείποντας την οδό της κατά μέτωπο σύγκρουσης με σκοπό η μία αμερικανική πλευρά να πετύχει να δείξει ότι «πειθανάγκασε» τη ρωσική να υποχωρήσει, είναι εξαιρετικά επίφοβο, ότι η πραγματική κλιμάκωση θα ξεκινήσει τώρα.

Το αποτέλεσμα θα είναι ρωσική στρατιωτική επέμβαση και εδαφικός ακρωτηριασμός της Ουκρανίας, πιθανότατα δε και αποκοπή από την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα, δηλαδή μετατροπή της σε περίκλειστο κράτος, με προφανείς συνέπειες για την περιοχή της Μολδαβίας και της Υπερδνειστερίας. Ο χειρισμός που γίνεται σήμερα δηλαδή, θα οδηγήσει σε μια κατάσταση που θα επιδέχεται αποκλειστικά και μόνο στρατιωτικής απάντησης, η οποία μόνο δεινά μπορεί να φέρει και όχι μόνο τοπικά, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ας ελπίσουμε, ότι οι ηγεσίες Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας, κυρίως όμως της πρώτης, θα αντιληφθούν έστω και την τελευταία στιγμή τι διακυβεύεται και δεν θα εμπλακούν σε μια κατάσταση από την οποία και οι δύο θα εξέλθουν με τις χώρες τους σοβαρά λαβωμένες. Η Ρωσία στέλνει συνεχώς «μηνύματα υπενθύμισης» των θεμάτων που μπορούν να ανακινηθούν σε μια προσπάθεια να περιορίσει την αμερικανική ακαμψία και να οδηγηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αντί αυτού, εισπράττει τελεσίγραφα να κάνει αυτό που θα ήταν αφελές διαπραγματευτικά να κάνει σε αυτή τη φάση, να αναγνωρίσει τη μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Το να παίξουμε το παιχνίδι που περιγράφεται στα ελληνικά με το «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα», δηλαδή να αρχίσουμε να ψάχνουμε ποιος έκανε το πρώτο βήμα, στο σημείο που βρισκόμαστε είναι παντελώς αδιάφορο. Όσα όμως γίνονται, είναι χαρακτηριστικά της «στρατηγικής αναλγησίας» που έχει επικρατήσει, την αδιαφορία δηλαδή για τις ειδικές συνθήκες ασφαλείας που αντιμετωπίζει ο αντίπαλος, με αποτέλεσμα να απειλείται πλέον όχι η τοπική – περιφερειακή, αλλά η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια.

Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε συνοπτικά την κατάσταση. Ο χώρος της Ουκρανίας, για τη Ρωσία αποτελούσε μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, ως μια «ζώνη ασφαλείας» που θα χωρίζει τη Ρωσική Ομοσπονδία από τη Δύση. Η ανάγκη αυτή μεγιστοποιήθηκε μετά τα γεγονότα του 2005 και την περίφημη «πορτοκαλί επανάσταση», όταν και επιχειρήθηκε με τη βία η αλλαγή προσανατολισμού της Ουκρανίας προς δυσμάς.

Η εξέλιξη αυτή ήταν εντελώς απαράδεκτη για τη Μόσχα. Παρόμοιες καταστάσεις επικράτησαν και σε άλλα σημεία της ρωσικής περιφέρειας, σε χώρες που κάποτε αποκαλούσαν τμήματα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Γεωργία. Είχε προηγηθεί, τη δεκαετία του 1990 η ενσωμάτωση των Βαλτικών Δημοκρατιών στην Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ), με τη Δύση να εκμεταλλεύεται την αδυναμία μιας καταρρέουσας Ρωσίας υπό τον Μπορίς Γιέλτσιν.

Η άνοδος στην εξουσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, ενός ανθρώπου που προέρχεται από τις μυστικές υπηρεσίες της ΕΣΣΔ, στη ουσία συμβόλιζε την ανάγκη ανάκτησης του ελέγχου, μέσω της πάση θυσία αναχαίτισης της – όπως πιστεύουν οι Ρώσοι – συνολικής επίθεσης του δυτικού κόσμου, με σκοπό να ελεγχθεί η περιφέρεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κάτι που ερμηνευόταν στη Μόσχα ως απόπειρα «γεωπολιτικού στραγγαλισμού».

Οι «πολύχρωμες» επαναστάσεις έπεισαν ακόμα και τους πιο δύσπιστους Ρώσους, ότι οι προθέσεις της Δύσης εναντίον τους δεν ήταν ειρηνικές, με αποτέλεσμα να χαρίζουν στον Βλαντιμίρ Πούτιν πρωτοφανή ποσοστά δημοτικότητας, τα οποία μάλιστα έχουν εκ νέου εκτοξευθεί το τρέχων διάστημα, ως αποτέλεσμα του χειρισμού της υπόθεσης της Ουκρανίας. Κι αυτό με τη σιερά του κάτι λέει.

Επιστρέφοντας στη σημερινή κατάσταση, τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν που στρέφονταν μάλιστα εναντίον μιας ηγεσίας η οποία εθεωρείτο ως «φιλορωσική», σήμαναν στη Μόσχα συναγερμό, ότι σε εξέλιξη βρίσκεται μια επανάληψη της υπόθεσης του 2005, μόνο που αυτή τη φορά η επανάσταση δεν ήταν «πολύχρωμη» και «πολιτικώς ορθή», αλλά «μαύρη» (εξαιτίας της δράσης καλά οργανωμένων και με παραστρατιωτική εκπαίδευση ακροδεξιών δυνάμεων), ομοίαζε περίπου με στρατιωτική επιχείρηση. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά κινητοποίησαν το Κρεμλίνο, που αποδύθηκε σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης της κατάστασης.

Στόχος για τη Ρωσία ήταν πάντα η διατήρηση της Ουκρανίας ως μιας ουδέτερης ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή χώρας. Από τη στιγμή που το δεδομένο αυτό κινδύνευε, η Μόσχα προχώρησε αμέσως σε ενέργειες για να δείξει στην αντίπαλη πλευρά, ότι η δυνατότητά της να προκαλέσει μεγάλη ζημιά σε αντίποινα, δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Το ανατολική τμήμα της Ουκρανίας κατοικείται από Ρωσόφωνους, οι οποίοι θα αντιμετώπιζαν σχεδόν με ενθουσιασμό την προοπτική να ενσωματωθούν στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Εάν αυτό προχωρήσει, προφανώς ρωσικά στρατεύματα θα εισβάλλουν στην Ουκρανία, προφανώς θα δημιουργηθεί προσφυγικό κύμα και μια νέα ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη, αφού οι περισσότεροι Ουκρανοί δεν θα παραμείνουν. Ήδη, στην περιοχή του Ντόνιετσκ έχουν σημειωθεί οι πρώτες σοβαρές συγκρούσεις ανάμεσα σε Ρώσους και Ουκρανούς, με αποτέλεσμα να καταγράφονται οι πρώτες ανθρώπινες απώλειες.

Όσο και να φαίνονται σοβαρά περιπεπλεγμένα τα θέματα, άλλο τόσο απλά είναι στην αρχική τους σύλληψη. Το «defence-point.gr» που φιλοξενεί αυτό το σχόλιο επί των εξελίξεων, προσφάτων ανήρτησε εκτεταμένα αποσπάσματα από άρθρο του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσιντζερ, στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post (http://www.defence-point.gr/news/?p=97514), το οποίο εξηγεί πολλά.

Λίγες μέρες αργότερα, άλλο άρθρο στη Wall Street Journal (http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702304026804579413900968932702), άλλαζε εντελώς την εικόνα. Το άρθρο αυτό, ενδεχομένως με δόση αλήθειας, χαρακτηρίζει την κρίση ως αποτέλεσμα της αποτυχίας του Ομπάμα να τηρήσει την «κόκκινη γραμμή» που χάραξε στη Συρία, δηλαδή, ότι η υποχωρητικότητα του Ομπάμα στο συριακό μέτωπο «εξέθρεψε τη ρωσική επιθετικότητα».

Στη συνέχεια όμως, πιθανότατα κρίνοντας ότι άλλα περιθώρια υποχωρήσεων δεν υπάρχουν, καλεί την κυβέρνηση να λάβει απίστευτα σκληρά μέτρα σε βάρος της Ρωσίας, μέχρι την άμεση ένταξή της στο ΝΑΤΟ, την περικύκλωση του Καλίνινγκραντ (προφανώς σε «αντιγραφή» της ρωσικής στρατηγικής στην Κριμαία), πέραν της γενικευμένης δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων «Ρώσων κλεπτοκρατών».

Οι δυο εντελώς διαφορετικές οπτικές στη διαχείριση της κρίσης στην Ουκρανία, αποκαλύπτουν μια βαθειά διαίρεση στο εσωτερικό του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η ακαμψία που δείχνει – προς το παρόν τουλάχιστον – η κυβέρνηση Ομπάμα, πιθανότατα οφείλεται στην προσπάθεια να μην της καταλογιστεί εκ νέου «υποχωρητικότητα». Μόνο που τα δεδομένα του προβλήματος είναι αυτή τη φορά διαφορετικά.

Εάν θα έπρεπε οι ΗΠΑ να διαλέξουν έναν εκ των δυο δυνητικών πολέμων, προφανώς θα έπρεπε να έχουν επιλέξει τον συριακό, για τον πολύ απλό λόγο ότι στην Ουκρανία από στρατιωτικής απόψεως τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, έως απελπιστικά, ενώ το ακριβώς αντίθετο θα ίσχυε εάν είχε ξεσπάσει σύγκρουση στη Συρία. Μια σύντομη «έκρηξη» στην Ανατολική Μεσόγειο δεν θα οδηγούσε σε Ψυχρό Πόλεμο, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν θα κατέρρεε, ενώ αργά ή γρήγορα πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα βρίσκονταν όλοι. Αυτά όμως δεν ισχύουν στην περίπτωση της Ουκρανίας.

Ο Τζον Κέρι αρνήθηκε να συναντήσει τον Σεργκέι Λαβρόφ αλλά και τον ίδιο τον Πούτιν στη Ρωσία, απαιτώντας να γίνουν εκ των προτέρων δεκτά όλα τα αμερικανικά αιτήματα! Προφανώς πρόκειται περί «διπλωματικού αστεϊσμού», αφού εάν οι Ρώσοι τα δέχονταν, δεν θα υπήρχε αντικείμενο προς διαπραγμάτευση! Σα να μην έφτανε αυτό, σε μία ακόμη αχρείαστη ανακοίνωση, ο Λευκός Οίκος επισήμανε στη Ρωσία την έλευση ενός αμερικανικού πολεμικού πλοίου στη Μαύρη Θάλασσα (για ασκήσεις ρουτίνας με τις ανύπαρκτες ουσιαστικά ναυτικές δυνάμεις Βουλγαρίας και Ρουμανίας), ότι αποτελεί απόδειξη της δέσμευσής τους για την περιοχή.

Τι ακριβώς σκοπεύουν δηλαδή να κάνουν σε περίπτωση που η Ουκρανία αποκοπεί από τη Μαύρη Θάλασσα, ή/και εάν ακρωτηριαστεί εδαφικά και η Ρουμανία; Θα ανεβάσουν ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων στην περιοχή μέσω των Στενών; Και περιμένει κανείς η ρωσική πλευρά να τα βλέπει να ανεβαίνουν και να τα περιμένει με σταυρωμένα χέρια να αναπτυχθούν και να πάρουν θέσεις μάχης; Κι έστω ότι το κάνουν. Πόσα αεροσκάφη μπορούν οι ΗΠΑ να αναπτύξουν εκεί ώστε να έχουν βάσιμες ελπίδες να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τη ρωσική Αεροπορία; Για να μη θέσουμε θέμα επιβιωσιμότητας των ίδιων των αεροπλανοφόρων στο συγκεκριμένο θέατρο επιχειρήσεων.

Τι μπορεί να γίνει; Κατά τη γνώμη του υπογράφοντος, εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση συνεννόησης που θα οδηγήσει σε αποκλιμάκωση, είναι η επιστροφή στα θεμελιώδη της ανάλυσης μιας γεωπολιτικής περιφέρειας. Όταν το βασικότερο χαρακτηριστικό που τονίζεται από τους ειδικούς σε θέματα στρατιωτικής στρατηγικής είναι ότι ο εφιάλτης για τη Ρωσία στο διάβα των αιώνων ήταν πάντα η γεωγραφία της, είναι δεδομένο ότι κάθε σχεδιασμός με προσδοκία ειρηνικής κατάληξης θα ξεκινήσει από αυτό το σημείο.

Εν ολίγοις και σύμφωνα με διαπρεπείς αναλυτές, η απουσία φυσικών συνόρων (π.χ. ορεινοί όγκοι ή άλλα φυσικά εμπόδια) στις συνοριακές περιοχές (ας περιοριστούμε στα δυτικά της χώρας), επιβάλλουν στην εκάστοτε στρατιωτική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να έχει ως στόχο προτεραιότητας τη διατήρηση ζωνών ασφαλείας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση από τα σύνορα. Αυτός ήταν ο ρόλος της Ουκρανίας. Αυτός ήταν σε έναν βαθμό και των Βαλτικών Δημοκρατιών. Ας θυμηθούμε από ποια σημεία εισέβαλλαν στο ρωσικό έδαφος ο Ναπολέοντας και οι Ναζί…

Μπορεί να μην κατόρθωσαν να πετύχουν τους αντικειμενικούς σκοπούς των επιχειρήσεων, το αντίτιμο που πλήρωσε όμως η Ρωσία για να παραμείνει ελεύθερη ήταν τρομακτικό. Κι αυτό δεν θέλουν να επαναληφθεί. Τόσο απλό. Κατά συνέπεια, ο Κίσιντζερ ξέρει πού καλά τι συμβαίνει, όταν γράφει πως η Ουκρανία δεν πρέπει να γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά εκατέρωθεν να αναζητηθεί τρόπος που θα τη μετατρέπει σε «γέφυρα» ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία.

Η γεωγραφία έχει καταδικάσει τις δυο πλευρές να συζητούν για το μέλλον της Ουκρανίας και τα διακηρυκτικά «να πει ο ουκρανικός λαός τι θέλει», είναι αφελή. Διότι εάν η ανησυχία αφορά τη ασφάλεια και την ειρήνη, δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας και… ειδικός πολεμολόγος για να συμπεράνει ότι εάν ο ουκρανικός λαός θέλει κάτι το οποίο η ρωσική πλευρά κρίνει ότι αντιστρατεύεται την εθνική της ασφάλεια, τότε η σύγκρουση θα είναι απλώς θέμα χρόνου. Έτσι όμως οι χώρες δεν προοδεύουν. Όποιος ξεχνά να συμβουλευθεί τη γεωγραφία στα ζητήματα της διεθνούς ασφάλειας, είναι απλά καταδικασμένος να υποστεί τις συνέπειες, οι οποίες συχνά είναι βαρύτατες.

Ένα ψυχροπολεμικού τύπου σύνορο στην Ουκρανία δεν θα φέρει την ευημερία σε καμία πλευρά. Όλοι το αντιλαμβάνονται και το προσυπογράφουν, δείχνουν όμως μνημειώδη ανικανότητα στο να διαπραγματευτούν και να βρουν τη λιγότερο κακή λύση στο πρόβλημα. Η παραμονή της Κριμαίας υπό ουκρανική κυριαρχία και η ευρεία αυτονόμηση των ρωσικών περιοχών, παράλληλα με την έναρξη στρατηγικού διαλόγου για την εξεύρεση ενός modus vivendi ώστε να αποφευχθεί η επανάληψη στο μέλλον τέτοιας κατάστασης, αλλά και για την από κοινού ρύθμιση εμπορικών ζητημάτων με την ΕΕ, θα μπορούσε να μην έχει ηττημένους.

Εάν η Ρωσία έχει διασφαλισμένους τους ρωσικούς πληθυσμούς στην Ουκρανία και τις εγκαταστάσεις για τον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας (στην ουσία πρόκειται για το προ της κρίσης status quo) πιθανότατα θα αποδεχθεί να μην ενσωματώσει την Κριμαία. Η Ουκρανία δεν θα ακρωτηριαστεί εδαφικά, κάτι που θα πιστώνονταν κυρίως οι ΗΠΑ που θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι σε αυτή την κρίση δεν υποχώρησαν… Αυτά ακούγονται όμορφα ως σχεδιασμοί επί χάρτου, η πραγματικότητα όμως είναι προς το παρόν πολύ δυσμενής κι εάν τα δεδομένα δεν αλλάξουν, βαδίζουμε προς μεγάλες περιπέτειες.

http://adf.ly/fxjBZ

Προειδοποιήσεις κατάρριψης τουρκικών α/φ από μαχητικά ΠΑ & συριακά α/α!

Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο ανακοίνωσε πριν από λίγες ώρες ότι μαχητικά αεροσκάφη του εγκλωβίστηκαν σε δύο περιπτώσεις από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη και από συριακά αντιαεροπορικά συστήματα!

 Είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται κάτι τέτοιο και είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι η Άγκυρα βάζει στο «ίδιο καλάθι» τα ελληνικά μαχητικά και τα συριακά αντιαεροπορικά που μέχρι στιγμής έχουν στραπατσάρει την τουρκική αλαζονεία σε τουλάχιστον μία περίπτωση καταρρίπτοντας τον Ιούνιο του 2012 το τουρκικό αναγνωριστικό RF-4!

Aανάλογη ανακοίνωση είχε κάνει και για εγκλωβισμό τουρκικού μαχητικού πριν από τα Χριστούγεννα από την αντιαεροπορική συστοιχία των Patriot ΡAC-3 της Σκύρου.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Σε ότι αφορά την «παρενόχληση» από ελληνικά μαχητικά αυτή αφορά τα αεροσκάφη ηλεκτρονικής συννλογής πληροφοριών CN-235M. τα οποία συστηματικά πλέον σκανάρουν τις ελληνικές θέσεις στο Αιγαίο σε ότι αφορά διατάξεις αντιαεροπορικών, ραντέρ κλπ.

Ελληνικά μαχητικά εγκλώβισαν (γεγονός είναι, γιατί είχε παραβιάσει τα εναέρια σύνορα της χώρας) ένα τουρκικό CN-235M της τουρκικής Ναυτικής Αεροπορίας.

Εν συνεχεία ήρθε μία πτήση ενός τουρκικού F-16 κοντά στην μεθόριο με την Συρία. Εκεί το «φώτισαν» οι καταυγαστήρες ενός συστήματος SA-2 (φωτό) επί περίπου 30» κατά το τουρκικό Γενικό Επιτελείο.

Το ζήτημα είναι ότι προχωρούν σε ανακοινώσεις εγκλωβισμών οι οποίες θεωρούνται «εχθρικές πράξεις».

Δηλαδή κατά το διεθνές δίκαιο δίνεται η δυνατότητα ένοπλης απάντησης στους εγκλωβισμούς, οι οποίοι θεωρούνται εχθρική πράξη.

Αξίzει  να προσεχθεί και να αναλυθεί η τακτική της Άγκυρας.

Εκτιμούμε ότι οι εγκλωβισμοί είναι περισσότερο επικίνδυνοι πολιτικά και λιγότερο αποτελεσματικοί από μία «κλειστή» αναχαίτιση. Το σημειώνουμε αυτό για να μην έχουμε εκπλήξεις μελλοντικά…

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ Έκτακτο συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής – Φόβοι κρίσης στο Αιγαίο a la Ίμια;

H τουρκική προκλητικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο» το τελευταίο διάστημα και η ελληνική πλευρά αρχίζει να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και αυτό της πρόκλησης «θερμού επεισοδίου» στην επέτειο της κρίσης των Ιμίων. Το θέμα αυτό θα τεθεί σε Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής που συνεδριάζει εκτάκτως σήμερα το μεσημέρι.

 Το περιστατικό στη Λαδόξερα/Ζουράφα το περασμένο Σάββατο, όπου τουρκική ακταιωρός πέρασε επιδεικτικά με ταχύτητα μπροστά από σκάφος του ελληνικού Λιμενικού και μάλιστα εντός των εθνικών χωρικών υδάτων δείχνει πώς η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να κλιμακώσει την ένταση στο Αιγαίο.

Δεν υπολόγισε ούτε καν πώς στο σημείο ίπτατο ελικόπτερο του Λιμενικού Σώματος προκειμένου να εμποδιστούν Τούρκοι ψαράδες να ρίξουν δίχτυα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Και είναι φυσικό, αφού η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε να δίδει εντολή στο Λιμενικό της Σαμοθράκης και της Αλεξανδρούπολης να μην ενοχλούν τους Τούρκους που παραβιάζουν τα εθνικά χωρικά ύδατα στη Λαδόξερα πριν από μερικές ημέρες. Γεγονός που αποθράσυνε την Άγκυρα.

Δεν είναι όμως μόνο τα περιστατικό στη Λαδόξερα, αλλά γενικά η τουρκική προκλητικότητα που έχει αυξηθεί δραματικά, με τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου να παρουσιάζουν άνοδο κατά 400% τον Ιανουάριο, με συνεχείς υπερπτήσεις από αεροσκάφη και ελικόπτερα πάνω από ελληνικά εδάφη και «κρουαζιέρες» μέχρι το Σούνιο.

Στα σχέδια της Άγκυρας για κρίση έντασης στο Αιγαίο εντάσσεται και τη επιχείρηση αποβίβασης λαθρομεταναστών στο Φαρμακονήσι από Τούρκους δουλέμπορους. Δεν έχει κανείς αμφιβολία πώς αυτό, όπως και πολλά άλλα συμβάντα γίνονται εσκεμμένα από την Τουρκία με στόχο την αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως αυτό της έρευνας και διάσωσης.

Υπό το φόβο ενός «επεισοδίου», όσο πλησιάζει και η επέτειος των Ιμίων όπου οι Τούρκοι θα ήθελαν να δείξουν πώς υπάρξουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο συνεδριάζει σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής υπό την προεδρία του υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου.

Τώρα πώς ο κ. Βενιζέλος που λέει πάντα «ναι» στους Τούρκους θα προεδρεύσει σε ένα Εθνικό Συμβούλιο για μία πιθανή ελληνοτουρκική κρίση αυτό είναι ένα ερώτημα. Ή τα πράγματα είναι δύσκολα και διαφαίνεται ακόμη και στους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ πώς η Άγκυρα το πάει για κρίση στο Αιγαίο ή ετοιμάζονται να κάνουν μία ακόμη υπαναχώρηση στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, πιθανόν και στο Κυπριακό.

Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πάντως έχουν γίνει αρκετές συσκέψεις για την αξιολόγηση των τουρκικών προκλήσεων, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις που λειτουργούν με εθνικά κριτήρια έχουν αναπτύξει δυνάμεις στο Αιγαίο, κυρίως το Ναυτικό, ενώ η Πολεμική Αεροπορία έχει αυξήσει την ετοιμότητα της σε Πτέρυγες Μάχης για παν ενδεχόμενο. Καταγράφεται δε από τα ραντάρ κάθε τουρκική ενέργεια και αξιολογείται προσεκτικά.

Η περιοχή της Λαδόξερας και του Καστελόριζου θεωρούνται υψηλής επικινδυνότητας, ενώ δεν αποκλείεται οι Τούρκοι να θέλουν η ελληνικ ή πλευρά να εστιάσει στα δύο αυτά νησιά και να προκαλέσει κρίση σε κάποια άλλη περιοχή.defencenet.

"ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ" ΑΠΟ ΑΓΚΥΡΑ Εισβολή δεκάδων τουρκικών σκαφών στην περιοχή της Ζουράφας – Φωτό & video

Συστηματική παραβίαση των Εθνικών Χωρικών Υδάτων μας σημειώνεται τα τελευταία 24ωρα, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από την Ακτοφυλακή ή το Πολεμικό Ναυτικό, από τουρκικά περιπολικά σκάφη της Ακτοφυλακής και του Ναυτικού τα οποια συνοδεύουν αλιευτικά στην περιοχή της Ζουράφας.

Τα τουρκικά πλοία φτάνουν μέχρι λίγες εκατοντάδες μέτρα από τον βράχο που καθορίζει την ελληνική κυριαρχία στο βορειοανατολικό Αιγαίο.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να προκαλέσει έστω και στο ελάχιστο την Άγκυρα με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών να αισθάνονται στο έλεος των τουρκικών «τσαμπουκάδων».

Όπως αποδεικνύει και η φωτό που λήφθηκε σήμερα από την οθόνη ραντάρ ελληνικού αλιτευτικού σκάφους, τα τουρκικά πλοία φτάνoynν σε απόσταση μόις μισού μιλίου από την Ζουράφα, δημιουργώντας τετελεσμένα σε ότι αφορά τις τουρκικές διεκδικήσεις. Προσέξτε την πυκνότητα των τουρκικών ιχνών εντός των 6 μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων που καθορίζονται από το σταυρόνημα επάνω δεξιά.

  

Τα ελληνικά αλιευτικά απροστάτευτα έχουν αποχωρήσει από την περιοχή αφού τα τουρκικά συνεχώς σκρινάρουν τα σκάφη μας και απάντηση από την ελληνική πλευρά δεν υπάρχει.

Η βραχονησίδα Ζουράφα βρίσκεται ανατολικά της Σαμοθράκης σε περιοχή που πιθανολογείται παρουσία μεγάλου κοιτάσματος πετρελαίου,άλλωστε η ονομασία «λαδόξερα» οφείλεται στην ελαιώδη ουσία που αναβλύζει συχνά πέριξ της βραχονησίδας.

Όμως εκτός από την πιθανή παρουσία κοιτασμάτων υδρογοναθράκων η Ζουράφα έχει πολύ μεγάλη σημασία ακόμα ένα λόγο:

Η κυριαρχία μας επί της βραχονησίδας επεκτείνει σημαντικά την ζώνη ελληνικής θαλάσσιας κυριαρχίας δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Ιδού και ένα βίντεο από παλαιότερο επεισόδιο στην περιοχή.

ακουστε και εδω    Απίστευτη! συνέντευξη ψαρά από την Αλεξανδρούπολη! 

defencenet.
http://sklantzithres.blogspot.gr/search?q=%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B1&x=18&y=10

ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ "JUAN CARLOS I" Η Τουρκία παρήγγειλε το "μίνι" αεροπλανοφόρο: Πόσος χρόνος μας μένει;

Την στιγμή που η Ελλάδα χορεύει στους ρυθμούς του κακοποιού, ομολογημένα στελέχους του ΠΑΣΟΚ, πρώην αναπληρωτή διευθυντή της ΓΔΕ Α.Κάντα και έχει παγώσει εδώ και δέκα χρόνια, σχεδόν τα προγράμματα άμυνας, η Άγκυρα απλά ετοιμάζεται για το αναπόφευκτο: Την προσπάθεια κατάκτησης ελληνικού εδάφους.

Πριν λίγο το τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) ανακοίνωσε στην Άγκυρα την επιλογή του ναυπηγείου Sedef Gemi İnşaati A.Ş., ως αναδόχου του διαγωνισμού για το «Πρόγραμμα εγχώριας ναυπήγησης LHD» (Landing Platform Dock) για την ναυπήγηση του τουρκικού «μίνι» αεροπλανοφόρου, ενός ελικοπτεροφόρου διοίκησης αποβάσεων, το οποίο θα μπορεί να φιλοξενεί μαχητικά αεροσκάφη καθέτου απο-προσγείωσης VSTOL F-35B, 12 από τα οποία τα οποία πολύ πιθανόν θα περιληφθούν στ πακέτο των 100 μαχητικών που παραγγέλνει η Άγκυρα.

Η πρόταση που επελέγη από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είναι αυτή των ισπανικών ναυπηγείων Navantia η οποία στηρίζεται στο ισπανικό μινι-αεροπλανοφόρο Juan Carlos I.

Οι διαπραγματεύσεις με το ναυπηγείο Sedef έχουν ξεκινήσει ήδη,αναφέρεται στην σχετική είδηση, αλλά σε περίπτωση μη συμφωνίας με τα ναυπηγεία, τότε η Τουρκία θα προχωρήσει στην έναρξη διαπραγματεύσεων με τη δεύτερη επιλογή που είναι τα ναυπηγεία DESAN Deniz İnşaat Sanayi A.Ş., η σχεδίαση των οποίων βασίζεται στο κορεάτικο ελικοπτεροφόρο LHD κλάσεως Dokdo.

Μαζί με το πλοίο αμφίβιας επίθεσης LPD [που θα λειτουργεί κι ως μικρό αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο] θα κατασκευαστούν και τέσσερα αποβατικά σκάφη μεταφοράς οχημάτων LCM, δυο αποβατικά μεταφοράς προσωπικού LCVP καθώς και ένα μικρό σκάφος διοίκησης.

Το τελικό πλάνο έχει ως στόχο το πλοίο αμφίβιας επίθεσης να μπορεί να φιλοξενεί δύναμη μέχρι 1.000 στρατιωτών και προσωπικού, οκτώ ελικοπτέρων, τριών UAV (μη επανδρωμένων αεροσκαφών), 13 τεθωρακισμένων και 81 εξοπλισμένων οχημάτων.

Με το πλοίο αυτό η Τουρκία απλά θα κυριαρχήσει από τα Δαρδανέλια μέχρι τις ακτές της Α.Μεσογείου.

Η ναυπήγηση θα έχει ολοκληρωθεί το τέλος του 2018 και το πλοίο θα είναι επιχειρησιακά λειτουργικό το 2020.

Το κόστος του προγράμματος αναμένεται να ξεπεράσει, με τους πρώτους υπολογισμούς, τα 400 εκατομμύρια ευρώ, αν και μια ανώνυμη στρατιωτική πηγή της εφημερίδας ανέφερε στην Hurriyet πως το κόστος εύλογα θα ανέλθει και «μια τελική τιμή μεταξύ 700-800 εκατομμυρίων ευρώ θα ήταν απολύτως λογική».

H ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ πρώτη είχε αποκαλύψει το 2008 το πρόγραμμα προμήθειας του τουρκικού πλοίου το οποίο θα μπορεί να εκτελέσει αυτό που μέχρι τώρα φαντάζει αδύνατο:

Την προσβολή των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, από την δυτική παντελώς ανοχύρωτη πλευρά τους, από την στιγμή που η τουρκική Αεροπορία καταφέρει να αποκτήσει έστω και για λίγες ώρες τοπική αεροπορική υπεροχή. Κάτι που βάσει της πορείας των εξοπλιστικών προγραμμάτων των δύο χωρών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα επιτευχθεί προς τα τέλη της δεκαετίας.

defencenet