Άμεση και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους λαθρομετανάστες στο Βόρειο Αιγαίο, ενώ οι Έλληνες ακόμα περιμένουν την στελέχωση νοσοκομείων

Από φαιδρότητα μέχρι αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι σε μόλις λίγους μήνες κινητοποιήθηκαν ΚΕΕΛΠΝΟ, υπουργείο Υγείας, ορισμένοι ιατρικοί σύλλογοι και φυσικά ΜΚΟ για την παροχή ιατρικής φροντίδας σε όσους εισέβαλλαν λαθραία στην ελληνική επικράτεια και ειδικότερα σε νησιά του Β. Αιγαίου, όπως στην Κω ή στην Μυτιλήνη. 

Μέσα σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα όντως κατάφεραν να συγκεντρώσουν οικονομικούς πόρους, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και φυσικά αναλώσιμα υλικά.

Στον αντίποδα, για πάνω από μια δεκαετία, τα προβλήματα των Γενικών Νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας των νησιών του Βορείου Αιγαίου όχι μόνο έχουν μείνει ανεπίλυτα αλλά οι ελλείψεις και οι δυσλειτουργίες έχουν γιγαντωθεί. Πριν την ειδική αναφορά σε κάθε επιμέρους νησί, αξίζει να σημειωθεί πως μόνιμη επωδός της εκάστοτε ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, δεξιάς ή αριστερής ,είναι η ακριβώς η έλλειψη πόρων για προσλήψεις εργαζομένων, αγορά εξοπλισμών και αναλωσίμων υλικών.

Παραδόξως, φαίνεται πως η ένδεια, οι στερήσεις των κατοίκων αλλά και οι ανθρώπινες απώλειες δεν αποτελούν ανθρωπιστική κρίση για την κρατική ηγεσία, τουλάχιστον όχι τόσο μεγάλης σημασίας όσο η περίπτωση των λαθρομεταναστών.

Ειδικότερα, ενώ στην Κω απεστάλη σε άμεσο χρόνο κινητή μονάδα πλήρως εξοπλισμένη με φάρμακα, αναλώσιμα και επανδρωμένη με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, στο Γενικό Νοσοκομείο απουσιάζουν βασικές ιατρικές ειδικότητες, όπως καρδιολόγοι και παθολόγοι ενώ ελλείψεις εντοπίζονται τόσο σε ασθενοφόρα όσο και σε τραυματιοφορείς. Ακόμα, στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης οι νοσηλευτές είναι ελάχιστοι και εμφανίζονται συνεχώς ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά, την ίδια στιγμή που στο νησί εντοπίζεται Κινητή Μονάδα ΚΕΕΛΠΝΟ, εξοπλισμένη και άρτια στελεχωμένη. Ίδια η κατάσταση και σε Λήμνο, Χίο και Σάμο όπου οι κάτοικοι αδυνατούν να κάνουν ακόμη και τις πιο απλές εξετάσεις, ενώ όσον αφορά το στόλο του ΕΚΑΒ, οι ανθρώπινες απώλειες λόγω αδυναμίας στη διακομιδή είναι ακόμη νωπές στη μνήμη. Παρόμοιες ελλείψεις και σε Ικαρία και Φούρνους, με ελλιπές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και με πολίτες που περνούν πρωτοφανείς ταλαιπωρίες για μια απλή συνταγογράφηση.

Όντως, ζούμε σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Από τη μία πλευρά κινητοποιούνται όλοι οι αρμόδιοι φορείς για την περίπτωση των λαθρομεταναστών (διότι οι Σύριοι πρόσφυγες αποτελούν την μειοψηφία), ενώ από την άλλη πλευρά, Έλληνες που χρόνια ολόκληρα πληρώνουν εισφορές στο κράτος και βαριά χαράτσια, πληρώνουν την εντιμότητά τους ακόμη και με τη ζωή τους, ανήμποροι να εξυπηρετηθούν ή να νοσηλευθούν καταλλήλως σε κάποια υγειονομική μονάδα.